Dancing into Love: een interview met Meghan Flaherty
Ik hou van Meghan’s verhaal omdat het in de eerste plaats gaat over verliefd worden op zichzelf (hoewel, spoiler alert, ze vindt wel wat romantiek in het boek). Tango heeft haar geholpen een betere versie van zichzelf te worden, wat een deel is van wat ik zo leuk vind aan hoe dansen mij heeft beïnvloed. Lees mee voor mijn gesprek met Meghan, en wie weet, misschien zul je merken dat je voeten je meevoeren naar de dansvloer.
Vertel eens over je boek?
Tango lessen is het verhaal van hoe ik Argentijnse tango leerde dansen en hoe het me leerde hoe ik een vrouw moest zijn en waarschijnlijk ook een persoon in de wereld.
Veel mensen voelen zich aangetrokken tot tango en andere dansen vanwege het romantische element, terwijl jij regels hebt opgesteld tegen het daten van danspartners. Zou je me daar iets over willen vertellen?
Er zijn tal van tangodansers die zich juist aangetrokken voelen tot tango vanwege het romantische element, en voor mensen die een soort functionele relatie hebben met hun eigen seksualiteit en sensualiteit en verlangen is het volkomen normaal en fijn – er zijn volop mogelijkheden in sociale danstango om liefde of romantische verstrengeling in de dans te vinden. Dat is allemaal volkomen normaal. Voor iemand met mijn specifieke bagage was het niet zo eenvoudig. Ik had een zeer disfunctionele relatie met die aspecten van mezelf. Ik wilde het echt op dit intellectuele niveau aangaan: oh de geschiedenis is echt interessant,’ en improvisatie is intellectueel zeer uitdagend en lonend’ en de muziek en de taal. Er was zoveel om mee bezig te zijn dat niet seksueel was, dat ik maar bleef zeggen, hé dit is helemaal niet seksueel, zo is het niet.’ Voor veel mensen is dat fysieke contact en die intimiteit natuurlijk een manier om die kant van zichzelf te uiten – het is zelfs een manier om een date te vinden. Ik was zo doodsbang voor al die dingen dat ik heel actief probeerde te doen alsof het op een non-achtige manier kon worden gedaan – je weet wel, met de dans trouwen, maar niet meedoen. Dat is wat ik probeerde te doen. Uiteindelijk was dat natuurlijk niet mogelijk. Ik heb deze regels gemaakt om mezelf te beschermen: niet uitgaan met danspartners – en ik heb ze gemaakt nadat ik de fout had gemaakt om met een tangodanser te daten, met rampzalige gevolgen. Toen brak ik het weer, en uiteindelijk maakte ik de regel hard en snel en zwoer ik mannen volledig af, in een poging mezelf van de dansvloer te krijgen. Toen brak ik het op spectaculaire wijze met de man met wie ik uiteindelijk trouwde, dus regels, denk ik, zijn bedoeld om overtreden te worden. Misschien was het beter geweest als ik het de hele weg had gevolgd, maar ik zou niet zijn waar ik nu ben.
Dansen was voor jou een manier om trauma te verwerken en weer te leren leven in je lichaam, wil je daar iets over vertellen?
Dat is een inzicht waar ik achteraf 100% op uitkwam. Ik had geen idee dat dat zou gebeuren als ik naar binnen ging. Ik had geen idee dat dat iets was dat zou werken. Ik had geen idee dat ik daar zelfs maar aan moest werken. Ik heb deze mooie gave om terug te kijken op deze tijd in mijn leven en de obsessieve manier waarop ik tango danste, en te beseffen wat het voor mij deed. Ik ging de tango in ondanks dat het super sexy was, en ondanks dat het ongelooflijk fysiek intiem was, en ondanks dat ik de hele tijd vreemden moest aanraken terwijl ik me om de een of andere reden helemaal niet op mijn gemak voelde om aangeraakt te worden. Ik wilde heel graag aangeraakt worden, maar ik had het vermogen verloren om te weten hoe, en ik had zeker geen idee hoe ik het buiten de dansvloer moest doen. Toen ik niet zoveel kon dansen en ik erover begon na te denken en het te verwerken nadat ik wat meer afstand had gekregen, realiseerde ik me, oh ja, deze samenloop van omstandigheden is echt interessant.’ Het is net als wanneer je zwanger bent en je snakt naar iets en het is omdat je stiekem die vitamine of proteïne nodig hebt en het is niet dat je echt mango lassis nodig hebt, het is dat je de probiotica of het calcium in de yoghurt nodig hebt, dat heb je niet weet waar je naar moet zoeken voor wat je nodig hebt, maar je hebt onbewust een dergelijke aantrekkingskracht op iets. Ik ben er zeker van dat er in veel opzichten een deel van mij is dat wist dat ik dit nodig had en dat me naar de tango heeft getrokken. Ik voelde me aangetrokken tot het ding dat de wond zou genezen, waarvan ik niet eens wist dat het gerepareerd moest worden. Het was geen sierlijke overgang om die dingen uit te werken. Met de specifieke mix van problemen die ik op de dansvloer bracht, lijkt het een onwaarschijnlijke keuze, het is een soort van, ik ben hier bang voor, dus ik ga mezelf erin lanceren’, maar zoals ik al zei, Ik kan niet genoeg benadrukken dat het geen bewuste keuze was. Ik wou dat het zo was, want het zou een soort ingenieuze strategie zijn geweest, maar het gebeurde allemaal per ongeluk. Ik struikelde een beetje over de tango en struikelde over mezelf, en struikelde over de lessen die ik moest leren, en struikelde er een aantal keren over en kwam er gekneusd uit, maar veel beter voor de ervaring.
Wat zijn enkele dingen die je door tango over liefde hebt geleerd?
Nou, ik zou zeggen dat het eerste wat ik heb geleerd is dat als je niet in het bezit bent van jezelf, het erg moeilijk is om iets van jezelf aan iemand anders te geven. Dit gebeurt fysiek met je balans op de dansvloer en ook emotioneel. De mechanica van de dans is zoveel beter als je een goed gevoel hebt voor je eigen as en je balans en je gewicht en een soort vertrouwen hebt in de manier waarop je eigen lichaam beweegt. Zodat je iemand anders kunt vertrouwen om die controle van je over te nemen gedurende 3 minuten of hoe lang je ook met hem danst. De overgave voelt zoveel beter als het bewust wordt gegeven en je jezelf aan het einde van de dans een beetje kunt terugnemen. Tijdens het leren dansen, volgde ik heel vrolijk, ik dacht dat ik geen beslissingen voor mezelf hoefde te nemen en dat ik gewoon kon doen wat er van me werd gevraagd – terug leren dansen, niet alleen volgen, leren leven in de dans voor mezelf en wees wat luider in de omhelzing van mijn partner en maak er echt een gesprek van – niet alleen ik volg instructies om het niet te verknallen – dat werd ongelooflijk belangrijk. Mijn dans ging echt open toen ik leerde om zowel in mezelf als met een partner te dansen. Ik denk dat veel daarvan een passende metafoor is om liefde te vinden. Een deel van het probleem is dat ik te veel controle en keuzevrijheid gaf aan de mannen met wie ik wilde zijn, hoe ten onrechte ook. Het was pas toen ik een beetje een stap achteruit deed en zei dat ik aan mezelf moest werken, en dat ik in staat moest zijn om in mijn eigen lichaamsliefde te zijn en mezelf voldoende te respecteren om in mijn eigen lichaam en mijn eigen hart te wonen.’ Dat moest gebeuren voordat ik een van beide aan iemand anders kon geven.
Tango leert je echt hoe je moet luisteren naar wat het fysieke lichaam waar je tegenover staat aan het doen is en je vraagt en manoeuvreert om te doen. Je moet fysiek en intellectueel naar de lead luisteren zonder te anticiperen. Die spontaniteit moet je een beetje cultiveren, een soort improvisatie, een ja en.’ De leider geeft je de impuls en het is een uitnodiging. Je accepteert en je geeft het terug, en het moet allemaal een beetje gebeuren in dit perfecte concert met de muziek. Hij moet je op tijd de impuls geven om het muzikaal te voltooien zoals hij het voor ogen had, maar het gaat niet alleen om zijn interpretatie van het nummer – je kunt het teruggeven met een beetje smaak. Je zou kunnen luisteren naar wat hij vraagt en hem dan een klein beetje geven dat hij niet verwacht. Ik denk dat dat een goede oefening is om verliefd te worden.
Dus welk advies heb je voor mensen die willen beginnen met dansen, en welk advies heb je voor mensen die op zoek zijn naar liefde?
De eerste vraag is heel eenvoudig: ga gewoon. Je wordt nooit jonger, niet meer klaar, het zal nooit makkelijker zijn om te beginnen, en als je dan eindelijk begint, ga je jezelf voor de kop slaan dat je het niet eerder hebt gedaan, dus doe het gewoon. Ga je gewoon inschrijven voor een les, en als je de leraar niet leuk vindt, zoek dan een nieuwe leraar, en als je de dans niet leuk vindt, zoek dan een nieuwe dans. Maar als je wilt dansen, als dat belletje in je rinkelt, volg het dan en ga. Je hoeft geen tango te volgen, en je hoeft niet helemaal geobsedeerd te zijn, maar dans-beweeg je lichaam, ontmoet mensen, ga eropuit.
Voor iemand die verliefd wilde worden toen ik single was en ik me afvroeg of ik ooit mijn oprechte, volwassen, close-your-eye soort liefde zou vinden, had ik er een soort van kwalijk voor als mensen zouden zeggen, weet je, zodra je stopt met zoeken, zal het je vinden,’ maar ik ben bang dat het waar zou kunnen zijn, het was waar in mijn geval. Dus ik denk dat ik zou zeggen, zoek gewoon je eigen balans en je eigen keuzevrijheid en je eigen gevoel van jezelf en maak jezelf klaar, zodat wanneer het zich voordoet, je erin kunt springen.
Wat hoop je voor je lezers als je je boek de wereld instuurt?
Ik denk dat het hetzelfde is met elk persoonlijk verhaal – je hoopt dat dit rare kleine verhaal dat je moet vertellen resoneert met iemand, je hoopt dat iemand het gaat lezen en een vreemd, klein aspect ervan dat niet zou het ding zijn waarvan je zou verwachten dat het een snaar zal raken en dat die persoon zich gezien zal voelen en dat hun ervaring en hun pijn op een bepaalde manier gedeeld of universeel zullen aanvoelen.
Wat ik vooral hoop, is dat als ze de tango niet kennen, en ze hebben er een vooroordeel over, dat ze een ander idee krijgen van wat de dans is en de geschiedenis ervan en dat het hen misschien naar een nieuwe waardering ervoor of een nieuwe ontvankelijkheid voor tango – dat iemand misschien besluit lessen te nemen. Robin Thomas, die ik in het boek noem, zegt: ‘We hebben gisteren een leger beginners nodig’, dus moge dit boek er een paar rekruteren voor dat leger.
Cara Strickland schrijft vanuit haar huis in de Pacific Northwest over eten en drinken, geestelijke gezondheid, geloof en single zijn. Ze houdt van hete thee, goede wijn en diepe gesprekken. Ze zal altijd met je hond willen spelen. Maak contact met haar op Twitter @anxiouscook.
