Daten met een gescheiden vrouw met kinderen? Dit is waarom het geweldig is om de bonusouder te zijn

Ik ga deze week een andere weg in het schrijven in, en ik ben er erg enthousiast over. Velen van jullie die mijn artikelen volgen, weten dat ik gescheiden ben en hertrouwd. Je hebt me heel goed leren kennen omdat je hebt gelezen over mijn ervaringen door de jaren heen met het overleven van echtscheiding, daten en het vinden van liefde – en dat allemaal terwijl ik probeerde op de spreekwoordelijke hoofdweg te blijven!’

Maar je hebt nog nooit van mijn man gehoord tot nu .

Justin en ik trouwden toen mijn kinderen 8 en 10 jaar oud waren. Volgend jaar worden ze 18 en 20 en we hebben de afgelopen tien jaar veel lessen geleerd. Ik ben ongelooflijk dankbaar dat Justin in de rol van hun stiefvader stapte met zijn hele wezen. Nooit heeft hij ze ooit ‘uw kinderen’ genoemd, in plaats daarvan zijn ze altijd ‘onze kinderen’ geweest.

Door de hoogte- en dieptepunten en de ups en de downs – en zoals bij elk familie zijn er een paar geweest – hij heeft aan mijn zijde en aan hun zijde gestaan. Hij heeft ze naar zijn beste – en onze – vermogen opgevoed. We hebben Justin vanaf het begin de “bonusvader” genoemd. We noemen hem een bonus’ omdat onze kinderen al een geweldige vader hebben en Justin is nooit van plan geweest hem te vervangen. In plaats daarvan wilde hij de beste bonusvader zijn die hij zou kunnen zijn.

“Stiefouders zijn er niet om een biologische ouder te vervangen, maar om de levenservaring van een kind te vergroten.” – Azriel Johnson

Justin en ik realiseerden ons allebei heel vroeg dat co-ouderschap en stiefouderschap geen competitie tussen twee gezinnen is. Het is eerder een samenwerking tussen alle ouders om te doen wat het beste is voor de kinderen. Wanneer de kinderen alle ouders op één lijn zien, heeft dit de neiging om het vermogen van de kinderen om de ene ouder tegen de andere uit te spelen, te verminderen.

Ik plaag Justin dat hij een drie-tegen-één deal kreeg toen hij me ontmoette. (Ik plaag hem ook dat hij wijselijk is ontsnapt aan de jaren van luier- en zindelijkheidstraining; ik weet niet zeker hoe goed hij dat zou hebben gedaan!) De eerste keer dat ik Justin ooit ontmoette, vertelde hij hoeveel hij houdt van kinderen. Hij deed al jaren vrijwilligerswerk met kinderen van de basisschool in onze plaatselijke gemeenschapskerk en doet dat nog steeds. Ik weet zeker dat hij er altijd van uitging dat hij zijn eigen biologische kinderen zou krijgen. Maar hij ontmoette me, we werden verliefd en ik was niet bereid om nog meer kinderen te krijgen.

Dit werd een echte discussie voor ons in onze vroege dagen, en uiteindelijk, wat me nog meer verliefd maakte op Justin, is dat hij all-in was om de beste bonusvader ooit te zijn en die rol volledig omarmde zonder ooit af te vragen wat indien.’ Hij heeft de rol van een geweldige bonusvader vervuld en hij voelde de noodzaak om als rolmodel voor de kinderen te dienen. Mijn kinderen zijn dol op Justin. Mijn kinderen houden van hun biologische vader. Het zijn twee gelukkige kinderen.

Immers, als een moeder en vader van meer dan één kind kunnen houden, waarom is het dan zo moeilijk te begrijpen dat een kind van meer dan één moeder en vader kan houden?

Dat is mijn perspectief. Maar neem het niet zomaar van mij aan. Dit is wat Justin te zeggen heeft

“Toen ik aan het daten was, ging ik ervan uit dat ik dat klassieke pad zou volgen van daten, trouwen en mijn eigen kinderen krijgen. In plaats daarvan ontmoette ik Monique en werd verliefd op haar en haar twee kinderen. Zelf kinderen hebben’ werd voor mij minder belangrijk omdat ik me snel realiseerde hoeveel ik kon en zou hou van haar twee kinderen. En nog belangrijker, ik koesterde de potentiële positieve impact die ik op hen en met hen kon maken.

Ik geloof dat mijn familie en veel van mijn vrienden dachten dat ik eerst gek was en vroegen zich af of ik er spijt van zou krijgen. Ik kon soms hun non-verbale, niet-ondersteunende of aarzelende reactie voelen toen ik vertelde dat ik aan het daten was met een vrouw met twee kinderen. Maar ze stonden niet in mijn schoenen, noch hadden ze enig begrip van de chemie in onze op handen zijnde nieuwe gezinssituatie. Het is een belangrijke les voor ons allemaal, omdat we vaak oordelen of aannemen zonder kennis van iemands ware situatie – positief of negatief.

Een bonusvader zijn is een van de beste dingen die ik ooit heb gedaan.

Het is ongelooflijk bevredigend en kan ongelooflijk frustrerend zijn, maar is dat niet het ouderschap in het algemeen? Monique heeft gelijk: ik heb nooit de luiers van de kinderen verschoond (waar ik niet over klaag!), maar ik heb ook geen herinneringen of foto’s van de kinderen bij me toen ze pasgeboren waren of op de schoot van de kerstman zaten of meededen ze voor donuts met papa’ op school of om ze mee te nemen op hun eerste reis naar Disney World. Natuurlijk zijn er dingen die ik – of een paar jaar – heb gemist – maar toen ik me bij hun kleine stam aansloot, begon ik mijn eigen herinneringen en foto’s met hen te verzamelen.

Het werkte goed voor ons omdat hun kleine stam me zo openlijk verwelkomde, en ik sprong in zonder voorbehoud en met een hoop liefde (en dwaasheid) om te geven. Door de jaren heen besloot ik dat ik echt een boek wilde schrijven over het zijn van een bonusvader. Te veel verhalen gaan over slechte stiefmoeders of slechte stiefvaders! We geloven niet dat dit het verhaal is dat kinderen moeten horen. We zijn uit de eerste hand getuige geweest van de positieve dingen die kunnen voortvloeien uit het hebben van een bonusouder.

Afgelopen zomer hebben we de pen op papier gezet en een kinderboek geschreven/ontworpen dat een liefdeswerk voor ons is geworden. We hebben ervoor gezorgd dat de inhoud gericht was op de algemene activiteiten van het zijn van een bonusouder – dingen zoals carpoolen, ontbijt maken, atletiekevenementen bijwonen en verhaaltjes voor het slapengaan lezen. We wilden ook een leermoment opnemen in elk hoofdstuk van één pagina, dus voegden we een groot idee ‘waarde vasthoudendheid, samenwerking, eerlijkheid’ toe aan elke pagina.

Ons doel was om een prachtig geïllustreerd, grillig, kleurrijk en boeiend boek te bieden dat zowel kinderen als volwassenen graag samen zouden lezen. We wilden dat het van toepassing zou zijn op zowel bonusvaders als bonusmoeders. Als je het op een manier leest, benadrukt het boek de bonusvader. Draai het om en het boek leest de andere kant op om de bonusmoeder te markeren.

Je kunt niet anders dan verliefd worden op de personages die worden voorgesteld als een vriendelijke familie van gele labradors. We hebben het ontworpen als een aandenkenboek en er is een pagina voor de Bonus Dad/Bonus Mom’ om een toewijding aan hun bonuskind te schrijven. Hoewel onze kinderen nu jonge volwassenen zijn, kun je er zeker van zijn dat ze dit jaar een boek met inschrijving van mij krijgen om hen te bedanken dat ik hun bonusvader mag zijn! Ze hebben me het grootste geschenk ooit gegeven – het voorrecht om hun bonus te zijn.’

Bekijk hun boek: BONUS Papa! BONUS mama! Een kindergids om de rol van een stiefouder te begrijpen.

Over de auteur:

Auteur Monique A. Honaman schreef “The High Road Has Less Traffic: eerlijk advies op het pad door liefde en echtscheiding” (2010) als antwoord op de behoefte aan een boek dat eerlijk, echt en ruw advies gaf over hoe te overleven en te gedijen door een van de zwaarste reizen van het leven, en “The High Road Has Less Traffic and a better view” (2013) om perspectieven te bieden op liefde, huwelijk, echtscheiding en alles daartussenin. De boeken zijn verkrijgbaar op Amazon.com. Lees meer op www.HighRoadLessTraffic.com.