Een eHarmony-succespaar: Lisa en Scott

In augustus 2007 bevonden Scott en ik ons allebei op eHarmony. We waren allebei op zoek naar iemand om dingen mee te doen – niet echt op zoek naar een langdurige verbintenis. Scott had in 2003 zijn vrouw aan kanker verloren; Ik was 5 jaar gescheiden. Ik zag zijn profiel, maar besloot dat als er iets moest gebeuren, ik zou willen dat hij het startte. Tot mijn verbazing en geluk gebeurde dat. We spraken elkaar eindelijk aan de telefoon op een vrijdagavond nadat hij een voetbalwedstrijd op de middelbare school had bijgewoond waar hij lesgeeft.

In dat gesprek ontdekten we dat we zoveel van dezelfde mensen kenden, zoveel van dezelfde doelen hadden – we konden niet geloven dat we elkaar niet eerder hadden ontmoet. Kunst, dieren, homesteading, politiek, culturele evenementen en kwesties, reizen – we wilden gewoon een partner om onze visies en avonturen te delen.

Toen hij het had over de muzikale smaak die we gemeen hadden, kende hij mijn favoriete liefdeslied van een zeer obscure artiest – het nummer is “Margaret and the Dutchmen”, opgenomen door Steve Goodman. Het is een verhaal over een oudere liefde die tranen in mijn ogen brengt – een blijvende liefde. Ik was meteen geïntrigeerd. Hij had een geweldige lach en gevoel voor humor. We beëindigden ons telefoongesprek om 23.00 uur omdat we allebei naar Bill Mahr moesten kijken, maar spraken af elkaar de volgende dag bij Borders te ontmoeten. We dachten allebei een uur vergaderen en dan op weg.

Toen we elkaar zagen, voelden we ons meteen op ons gemak – geen van de nervositeit of angst die gepaard gaat met een “blind date”. We praatten een goed uur en besloten toen naar mijn huis te gaan, dat dichtbij was. We brachten die middag door met praten over onze geschiedenis en wat we wilden van een relatie. Het was allemaal heel open en eerlijk. Hij ontmoette al mijn reddingspapegaaien en honden.

Tegen het einde van de middag gingen we naar zijn huis om zijn katten en hond te voeren en gingen toen eten. Scott is geschiedenisleraar op de middelbare school en ik had net naar Freedom Writers gekeken met Hillary Swank, ik was opgewonden dat hij ernaar keek en we wilden niet dat de avond zou eindigen, dus huurden we de film en spraken af om elkaar de volgende ochtend om 8 uur te ontmoeten om de honden uit te laten. Onze eerste date duurde 8 uur.

Zondag kwamen we om 8 uur bij elkaar en hebben we heerlijk gewandeld met de honden. Waar het uiteindelijk om ging, was hoe comfortabel we ons samen voelden en hoe open en eerlijk we waren. Die “date” duurde 15 uur!! Op die zondag ontmoette ik zijn zoon Jarryd.

Scott is betrokken bij veel schoolclubs en zijn tijd is doordeweeks gevuld. Ik dacht dat zelfs als ik hem alleen in het weekend zou zien, dat oké was, want ik mocht hem echt. Hij zei dat hij over een paar dagen zou bellen, haha! Dat is nooit uitgekomen – hij belde elke dag – mijn antwoord zou zijn – “dit is niet een paar dagen”, waarop we zouden lachen.

In zeer korte tijd werden we onafscheidelijk. Al onze vrije tijd was met elkaar gepland. De eerste keer dat ik in zijn huis verbleef, zag ik precies het kunstwerk dat ik een paar jaar eerder op een plaatselijke kunsttentoonstelling had gekocht – dat maakte ons bang!!!

Scott woonde in het bos en leefde een levensstijl die ik tijdens mijn huwelijk had. Het verschil was dat hij in een echte gemeenschap woonde – het is een landcoöperatie die al meer dan 30 jaar in Tallahassee bestaat. Het was allemaal geweldig.

We hebben genoten van alles samen met alle tijd en energie die we tot onze beschikking hadden. Mensen om ons heen merkten het op – we waren allebei zo verschillend – echt blij! ! Op 7 februari 2008 vroeg Scott me met hem te trouwen – ik zei meteen ja. Zijn enige zoon Jarryd was dolgelukkig: we werden een gezin en Jarryd was open en gastvrij. In maart en april hebben we tijd besteed aan het vertellen van onze familie over onze plannen! We hebben besloten om twee keer te trouwen! We zouden een keer trouwen in Scituate, Massachusetts voor de familie van Scott en daarna in Tallahassee, FL voor mijn familie en al onze vrienden. De verwezenlijking van onze visie begon toen we ons leven begonnen te veranderen. Onze vrienden en familie en vrienden waren heel blij dat we weer ware liefde in ons leven vonden!

Op 20 mei 2008 sloeg het noodlot toe. De 22-jarige zoon van Scott, Jarryd, is omgekomen bij een fietsongeluk. Deze gebeurtenis schokte niet alleen ons, maar onze hele gemeenschap – zoveel mensen kenden Jarryd en zoveel mensen kenden Scott vanwege zijn rol als leraar. Zij waren ook de vele mensen die zowel Jarryd als Scott hadden gesteund toen Sandra, Scotts eerste vrouw/Jarryds moeder, was overleden.

Jarryd was de enige zoon van Scott – het was ondenkbaar dat dit was gebeurd, in feite is het dat nog steeds. We hielden vast aan de toekomst en aan elkaar. Jarryd wist dat we gelukkig waren, maar hoe konden we zo’n grote tragedie hebben en dan hopen zo’n grote vreugde te ervaren door in hetzelfde jaar bij ons leven te komen? We moesten het in onze gedachten omdraaien – Jarryd wilde dit net zo graag als wij, dus namen we zijn leiding. We hadden ook zo’n diepe liefde en toewijding voor elkaar dat we wisten dat we het zouden redden.

We hielden die focus op de toekomst en probeerden op alle mogelijke manieren het leven van Jarryd te eren in ons samenkomen. We hadden al een ijzersterke basis en geloof in onze relatie en dat is waar we op vertrouwden om ons er doorheen te helpen. Het is niet makkelijk geweest en elke dag is een mijlpaal. Scott is een opmerkelijke man in de manier waarop hij zijn leven heeft geleid. Ik heb geprobeerd een omgeving te creëren die hem comfort en een veilige zone bracht.

We gingen door een tropische storm in september waardoor we met 3 voet water rondom ons huis achterbleven en onder ons huis overstroomden. We hadden geen elektriciteit en konden bijna een week niet van onze oprit rijden.. Maar we gingen wel kanoën – en we stuurden onze huwelijksuitnodigingen op in een poging om iets “normaals” te doen.

Elke hindernis die we tegenkwamen, maakte ons sterker en duidelijker over ons leven samen. We hielden onze plannen intact. We zochten naar manieren om Jarryd te integreren in onze bruiloft. Hij had een tatoeage met de tekst “Hug Life” – dat werd ons thema. We hebben “Celebrate Love” toegevoegd en verwerkt in onze uitnodigingen, taart en geloften.

Op 17 oktober 2008 zijn we getrouwd in Scituate, MA in een klein familiehuwelijk – het was prachtig. Op 15 november 2008 zijn we getrouwd in Tallahassee, FL met een groot feest. We hebben het beste van beide bruiloften. We hebben een goed leven. Anderen in onze gemeenschap en families leden in 2008 tragedies – we kregen vaak te horen dat onze bruiloft de beste gebeurtenis was waar ze waren geweest, dat onze liefde inspirerend was en het meest positieve dat ze konden bedenken voor het jaar. We zijn vereerd – door elkaar en door iedereen die ons steunt. We hebben inderdaad veel geluk en kijken uit naar het geluk dat ons leven samen brengt.