Een eHarmony-succespaar: Anna en Michael
Michael en ik kennen elkaar zeven maanden. In die zeven maanden hebben we gemaild, gebeld, elkaar ontmoet, gedateerd, ontdekten dat hij uitgezonden werd naar Irak, verloofd en getrouwd. Er gaat geen dag voorbij dat ik me niet afvraag hoe ik zoveel geluk heb gehad, of hij laat me niet zien hoeveel hij van me houdt. Het verbaast de meeste mensen die we het vertellen, maar we hebben elkaar ontmoet via eHarmony en bevelen de site nu aan aan iedereen die liefde nodig heeft in hun leven.
Ons verhaal begint bijna een jaar geleden, toen ik met mijn ouders in het midden van nergens woonde en net was aangenomen op de verpleegschool. Ik had de ene relatie na de andere gehad zonder connectie, zonder verliefdheid en zonder magie. Mijn moeder was de persoon die erop stond dat ik lid werd van eHarmony, en aangezien mijn moeder altijd gelijk heeft, deed ik dat ook. Dat was de beste beslissing die ik ooit heb genomen.
Bijna een uur rijden in een grote stad, was mijn man ook pas vrijgezel, had hij ook in de buurt gedate en vond hij gewoon niet de magie die hij in zijn leven nodig had. Hij had alles wat een jonge, knappe, alleenstaande man zich maar kan wensen: een geweldige baan, een huis, een mooie auto en veel vrienden. Hij was echter nog steeds niet gelukkig omdat hij liefde nodig had. Een van zijn beste jeugdvrienden stelde voor om online te gaan om iemand te vinden. Michael nam die suggestie ter harte en sloot zich aan bij elke online datingsite die beschikbaar was, inclusief eHarmony. Michael en ik vonden elkaar niet meteen, maar gingen eerst uit met andere leden van eHarmony. We kwamen erachter dat je misschien niet meteen de persoon vindt met wie je bedoeld bent. Hoewel de andere leden van eHarmony aardig waren, pasten ze gewoon niet bij ons, en er was geen magie. Nadat ik mijn wedstrijden een tijdje “uit” had gezet, heb ik het uiteindelijk op 3 mei 2008 weer “aan” gezet.
Ik werd gematcht met Michael op 7 mei 2008. Voor de duur van onze eHarmony-verkering was ik geïntrigeerd door Michael. Ik kon niet begrijpen hoe hij zo perfect leek uit zijn profiel, wat me nieuwsgierig en tegelijkertijd voorzichtig maakte. Hij had echt alles wat ik zocht, en al snel begonnen we te chatten via e-mail, online messengers en telefoon. Toen we ons realiseerden dat we echt een verbinding leken te hebben via de telefoon en internet, besloten we elkaar eindelijk persoonlijk te ontmoeten, na bijna 3 weken van afstandelijk geflirt. Ik was echter een beetje nerveus omdat ik een paar weken daarvoor net was toegelaten tot de verpleegschool, waardoor mijn prioriteiten verschoven van het vinden van een vriendje naar het focussen op school. Ik maakte me zorgen dat ik problemen zou hebben met het balanceren van een nieuwe relatie die veel aandacht nodig zou hebben met de verpleegschool, wat behoorlijk veeleisend kan zijn. Ik kwam er al snel achter dat als je degene vindt met wie je de rest van je leven wilt doorbrengen, het geen werk is.
Onze eerste ontmoeting was op 25 mei 2008 en deze dag heeft ons leven veranderd. We besloten om in het midden af te spreken. Hij woonde in een grote stad, ik woonde op het platteland en we zaten op 50 minuten rijden van elkaar. We ontmoetten elkaar in een restaurant, zodat we konden dineren en een gevoel voor elkaar konden krijgen. Het was 25 mei 2008, het was zes uur en we waren allebei zenuwachtig. Hij was in het echt nog charmanter dan online, en hij vertelde me dat ik nog mooier was dan mijn foto’s afgebeeld. Voor we het wisten was er drie en een half uur verstreken. Hij liet me niet gaan totdat hij me bloemen en een welterusten kus gaf. Pas later in de relatie kwam ik erachter dat hij die avond zijn broer belde en zei dat hij met me zou trouwen. . .
Ik denk dat we na die nacht allebei wisten dat we verliefd waren. Het was zo’n geweldig gevoel, vooral omdat we er niet aan leken te hoeven werken. We gingen samen, we mengden, toen ik duwde, trok hij, toen hij me nodig had, was ik daar. Dit was vooral belangrijk op 22 september 2008 toen hij het telefoontje kreeg dat hij naar Irak zou gaan. Michael was een reservist bij het Korps Mariniers, en hoewel we wisten dat zijn activering een mogelijkheid was, hadden we niet verwacht dat het zou gebeuren.
We hadden al gesproken over onze plannen als hij zou worden geactiveerd, en we besloten dat we zouden trouwen voordat hij vertrok. Hoewel ik wist dat het voorstel binnenkort zou komen, had het niet magischer kunnen zijn. Tijdens de herfstvakantie nam hij me mee naar Disney World in Orlando, FL voor mijn verjaardag. Ik had nog nooit in een vliegtuig gezeten of in Florida geweest, dus de reis was geweldig. We hadden daar drie volle dagen, die waren gevuld met Universal Studios, SeaWorld en ten slotte Disney.
Aan het einde van de derde dag zorgden we ervoor dat we in het Magical Kingdom waren voor het vuurwerk. We keken naar de show, die mooi en spectaculair was, en ik had geen idee dat de avond nog perfecter kon zijn. Na de show wilde hij dichter bij het kasteel komen. We liepen naar het kasteel en de trap op, en toen wilde hij de trap weer aflopen. Hij gedroeg zich heel vreemd, en terugkijkend was hij een en al zenuwen. Hij vroeg me toen of ik gelukkig was en of al mijn dromen uitkwamen. Ik vertelde hem dat ze waren, en ik kon niet gelukkiger zijn. Hij vroeg toen of er niets was dat hij kon doen om nog meer van mijn dromen waar te maken. Ik zei hem nee, dat hij al genoeg had gedaan. Toen pakte hij mijn hand en vroeg wat als hij een aanzoek zou doen, terwijl hij op de grond knielde. Hij vroeg me om zijn vrouw te zijn daar voor het kasteel van Assepoester met een menigte toeschouwers, en ik antwoordde ja met meer emotie dan ik ooit had geweten. Vanaf dat moment is het een beetje wazig voor ons.
Hij werkte fulltime en zat fulltime op school. Bovendien moest hij zijn lessen 3 weken eerder beëindigen dan alle anderen om op 1 december met zijn activering te beginnen. Ik werkte op school en probeerde de bruiloft te plannen, die op 27 december zou zijn. Bovendien was er veel negatieve energie over ons huwelijk. Er waren zoveel mensen die gewoon niet begrepen wat Michael en ik hebben, en die onze beslissing niet wilden accepteren.
We zouden ons er echter nooit door laten afschrikken, omdat we in ons hart weten dat we bij elkaar horen en de juiste keuze maken. Vergeleken met de negatieve energie die we kregen over de bruiloft hadden we tien keer meer positieve energie, vooral van mijn ouders. Mijn moeder was geweldig in het helpen bij het plannen van de bruiloft, omdat ik zoveel van mijn tijd aan school besteedde. Zij en mijn grootmoeder hebben me ongelooflijk geholpen in deze moeilijke tijd en hebben de mooiste bruiloft gepland die je maar kunt wensen. Ik woonde in die tijd bij Michael en de nacht voor de bruiloft hadden we besloten dat hij bij zijn broer zou slapen.
Ik had een van mijn bruidsmeisjes bij me, zodat ik niet alleen thuis zou zijn, maar het was erg moeilijk om die nacht zonder hem te zijn. Hij was op 5 december vertrokken naar Quantico, Virginia en was pas op 21 december teruggekomen. Daarom hadden we niet veel dagen samen gehad sinds hij thuiskwam. Pas de volgende dag na de bruiloft ontdekte ik dat hij er ook zo over dacht. In plaats van bij zijn broer te blijven, kwam hij die avond thuis en sliep in de achterkamer waar hij wist dat ik ’s ochtends niet zou gaan, alleen maar om dichter bij me te zijn.
De volgende dag was de mooiste dag van ons leven, en we zorgden ervoor dat we elk moment niet vergeten. Hij huilde toen ik door het gangpad liep om me bij hem te voegen, en ik huilde toen de predikant het verhaal vertelde van hoe hij en zijn vrouw een maand en een dag nadat ze getrouwd waren wegens uitzending van elkaar werden gescheiden. De bruiloft was bitterzoet omdat we allebei wisten dat hij vanaf die dag nog maar anderhalve week had om bij mij te zijn voordat hij naar Camp Lejeune vertrok.
Ik huil terwijl ik dit schrijf omdat hij er nu is, en ik mis hem meer dan ik onder woorden kan brengen. Het wordt het moeilijkste wat ik ooit heb gedaan om zeven maanden bij hem weg te zijn als hij in februari naar Irak vertrekt, maar ik weet dat onze liefde het kan weerstaan. Ik hoop dat iedereen onze liefde ongelooflijk vindt, want dat doen we zeker.
