Hoe je nooit meer vecht?

In mijn counselingpraktijk zijn stellen vaak verrast om te horen dat ze effectief kunnen communiceren en problemen kunnen oplossen zonder te vechten; maar soms merk je misschien dat het niet zo gemakkelijk is om je strijd op te geven. Je hebt misschien moeite om de vechtgewoonte los te laten vanwege twee factoren: sociale verwachtingen (verwachtingen die de mensen om je heen hebben over het huwelijk) en mythen (algemene overtuigingen die niet op feiten zijn gebaseerd).

Mythen en verwachtingen over vechten

Er zijn veel mythes en verwachtingen over ruzie in het huwelijk. Echtparen komen mijn kantoor vaak binnen in de overtuiging dat vechten een noodzakelijk onderdeel is van het zijn van een stel; dat alle getrouwde stellen vechten; en het is een normaal onderdeel van het huwelijk. Maar het feit is dat vechten niets oplevert, en het is niet nodig voor stellen om ruzie te maken, te schreeuwen of verhitte discussies te voeren om problemen op te lossen. Vasthouden aan deze ideeën maakt het moeilijk om het vechten los te laten.

Enkele van de meest voorkomende mythes over vechten zijn:

Mythe #1: Vechten zuivert de lucht en brengt de waarheid naar boven.

Vechten is niet nodig om ‘de lucht te klaren’. Door verhit te worden, vertel je geen waarheden die je anders niet zou vertellen. Wat er gebeurt als koppels ruzie maken en emotioneel worden, is dat beide partijen dingen zeggen die ze niet menen, of ze op veel gemenere manieren zeggen dan in werkelijkheid waar is. Het is mogelijk om alles wat wel of niet tussen jullie gebeurt op een kalme en logische manier te bespreken, wat zal leiden tot meer waarheidsvinding en verheldering van de lucht dan vechten en argumenteren ooit zal bereiken.

Mythe #2: Binnen je gezin is het oké om “alles te laten rondhangen” – om zo emotioneel te zijn als je wilt, en dingen te zeggen die je nooit tegen een vriend of een baas zou zeggen.

Of je nu vecht of niet, (of dronken of overstuur), je bent nog steeds verantwoordelijk voor alles wat je zegt en doet. De kwetsende of gemene of schandalige dingen die je zegt, zullen worden onthouden door je partner of de andere familieleden die ze horen.

Mythe #3: Vechten gebeurt gewoon, je hebt er geen controle over.

Je hebt altijd een keuze over je gedrag en hoe je je uitdrukt. Als je een vechtgewoonte hebt ontwikkeld, of nooit hebt geleerd je humeur te beheersen, moet je misschien wat werk verzetten, maar je kunt leren je anders te gedragen.

Mythe #4: Mijn vrouw (of man) dwingt me het te doen. Hij (zij) schreeuwt eerst.

Niemand anders is verantwoordelijk voor jouw gedrag. U bent niet verantwoordelijk voor de woorden of daden van iemand anders. Je kunt er altijd voor kiezen om niet terug te schreeuwen, rustig te praten of de kamer te verlaten. Je partner kan niet alleen vechten.

Mythe #5: Elke keer dat we boos worden, is het normaal om ruzie te maken en te schreeuwen.

Ruzie maken en schreeuwen is niet de enige manier om je woede te uiten. Het is gewoon de meest dramatische manier. In feite is het de minst effectieve manier om een oplossing te vinden voor alles wat je boos maakt.

Mythe # 6: Het is een familietrekje – iedereen in mijn familie maakt ruzie.

Vechten, driftbuien en ruzie komen misschien veel voor in je oorspronkelijke familie, maar het is niet genetisch, geërfd of onvermijdelijk. Het is nog steeds aangeleerd gedrag en het is een disfunctioneel familiekenmerk. Het is een gewoonte en je kunt het overwinnen in het voordeel van je partner en kinderen.

Mythe #7: Het is oké om te schreeuwen, schreeuwen, vloeken, met dingen te gooien en muren te raken, zolang ik geen persoon raak.

Dit woedende gedrag wordt geclassificeerd als emotionele mishandeling, wat net zo schadelijk is voor gezinnen als fysieke mishandeling. Bewijs van emotionele mishandeling is voldoende om uw kinderen in veel staten door de kinderbescherming te laten opsluiten, en kan er zelfs toe leiden dat een woedende echtgenoot in handboeien wordt getrokken, als er een probleem wordt gemeld en de politie arriveert om het gedrag te zien. Ik zeg tegen cliënten die zich zo gedragen dat ze uit elkaar moeten gaan totdat ze hun woede onder controle hebben, wat klassen of therapie voor woedebeheersing vereist. Als dit in uw huis gebeurt, moet het nu worden gestopt – zoek meteen hulp.

Vechten = slechte communicatie

Waar je ook ruzie over maakt: geld, seks, kinderen of iets anders, de ruzie is een indicatie dat je communicatie niet werkt. Als dit slechts af en toe gebeurt, zoals wanneer een van u of u beiden moe of gestrest is; het is niet zo’n groot probleem. Als je echter dagelijks of wekelijks ruzie maakt of kibbelt, of je blijft steeds maar over hetzelfde ruzie maken, dan werkt je communicatie niet zoals het zou moeten en weet je niet hoe je van een probleem naar het probleem moet gaan. oplossing. Wanneer dit gebeurt, zijn problemen terugkerend, eindeloos en kunnen ze worden overdreven tot relatierampen.

Richtlijnen om niet te vechten:

1. Niet meedoen: Voor meningsverschillen zijn altijd twee personen nodig. Als je niet meedoet, kan je partner geen ruzie maken zonder jou. Als het probleem zich op een ongelegen moment voordoet, kunt u gewoon een tijdelijke oplossing vinden (tijdelijk toegeven, naar huis gaan, het restaurant verlaten) en wachten tot de zaken rustig zijn om te bespreken wat er is gebeurd (het gekibbel kan gewoon een geval van te veel zijn geweest alcohol, of moe en prikkelbaar zijn.) Praat dan over wat u in plaats daarvan kunt doen als het ooit weer gebeurt.

2. Bespreek terugkerende problemen: Om terugkerende problemen op te lossen, bespreek je gerelateerde beslissingen met je partner en ontdek wat jullie allemaal wel en niet willen voordat je belangrijke beslissingen neemt. Je hebt veel opties; dus laat verwarring de stress niet vergroten.

3. Probeer te begrijpen: Zorg ervoor dat u en uw partner elkaars standpunt begrijpen voordat u begint met het oplossen van het probleem. Je moet in staat zijn om de positie van je partner in je eigen woorden te verwoorden, en vice versa. Dit betekent niet dat je het met elkaar eens bent, alleen dat je elkaar begrijpt.

4. Los het op voor jullie tweeën: bedenk een oplossing die alleen voor jullie twee werkt, en negeer de behoeften van iemand anders. Het is veel gemakkelijker om een probleem voor jullie twee op te lossen dan voor anderen, zoals kinderen, collega’s, vrienden en familie. Nadat jullie duidelijk zijn met elkaar, bespreek je de problemen met andere betrokkenen.

5. Praat met anderen: als je het voor jullie tweeën hebt opgelost, als familieleden of vrienden problemen kunnen hebben met je beslissing, bespreek dan welke bezwaren ze zouden kunnen hebben, zodat je ze van tevoren kunt verspreiden. Bespreek mogelijke manieren om met hun bezwaren om te gaan.

Ruzies ontstaan vaak omdat je automatische gewoontepatronen volgt die voor je het weet tot een probleem leiden. Door deze richtlijnen te gebruiken, kun je negatieve gewoontepatronen overwinnen die je misschien hebt opgebouwd en die tot ruzies of gekibbel leiden.

Wat denk je? Is het mogelijk om door problemen en stressfactoren van het leven heen te komen zonder te vechten?

Meer bij DivineCaroline:

9 levenslessen die je leert door 30

Vertel DivineCaroline je gekste/slechtste baan ooit om kans te maken op $ 300

9 sterren die door een quarterlifecrisis gaan