https://hookupwebsites.org/nl/nicholas-sparks-on-gelukkig-in-liefde/Nicholas Sparks over geluk hebben in de liefde
Gelieerde openbaarmaking

Nicholas Sparks over geluk hebben in de liefde

Nicholas Sparks over geluk hebben in de liefde

Als iemand gekwalificeerd is om verhalen over liefde te schrijven, dan is het Nicholas Sparks, die zijn vrouw Cathy op een maandag en dinsdag ontmoette en haar vertelde dat hij met haar zou trouwen. Dat was 23 jaar geleden en het stel is nog steeds gelukkig samen.

Sparks heeft zijn liefde voor een goede liefdesaffaire omgezet in 17 boeken, waarvan er zeven zijn verfilmd, waaronder Message in a Bottle’, Dear John’, A Walk to Remember’, The Notebook’, en de opening deze vrijdag The Lucky One’, met in de hoofdrol Zac Efron als Logan, een soldaat die terugkeert uit de oorlog en wiens leven werd gered toen hij zich voorover boog om een foto op te rapen die hij op de grond had gezien. Wanneer hij terugkeert van zijn derde dienstplicht in Irak, gaat hij – samen met zijn beeldschone en goedgetrainde Duitse herder – op zoek naar de vrouw (Taylor Schilling als Beth) wiens foto het is. Toevallig runt haar grootmoeder (Blythe Danner) een kennel en huurt Logan in om te helpen met de honden.

In dit interview met de productieve schrijver vertelt Sparks zijn echte liefdesverhaal, vertelt hij over het beeld dat het boek inspireerde De gelukkige , en onthult het moeilijkste deel van het maken van een liefdesverhaal.

eH: Kun je ons je persoonlijke liefdesverhaal vertellen?

NS: Ik ontmoette mijn vrouw op een maandagavond tijdens de voorjaarsvakantie in Florida. Dinsdagavond vertelde ik haar dat we zouden trouwen. Dus voor mij is dit [liefdesverhaal in De gelukkige ] duurde een eeuwigheid. Zoals: “Kom op Logan. Kom op! Ze zou nu al van je moeten houden.” Natuurlijk lachte mijn vrouw me destijds uit.

eH: Hoe lang duurde het voordat ze je geloofde?

NS: Nou, we ontmoetten elkaar in maart, toen gingen we terug naar onze respectievelijke scholen. Ik schreef haar ongeveer 100 brieven, studeerde af in mei, ze bezocht een paar keer, verhuisde naar Californië in augustus, ik vroeg in oktober, we trouwden in juli, en het is 23 jaar geleden.

eH: Hoe wist je zo snel dat zij de ware was?

NL: Omdat het er was. Weet je, alle vrouwelijke personages die ik creëer hebben veel elementen van mijn vrouw.

eH: Waar denk je aan als je gaat zitten schrijven?

NS: Als ik ga zitten om een roman te schrijven, wil ik dat het heel echt aanvoelt, dat het iedereen kan overkomen, waar dan ook.

eH: Kun je iets vertellen over de inspiratie voor dit verhaal?

NS: Ik woon in een zeer militair deel van het land. Ik ben omringd door Fort Bragg, Camp Lejeune, Cherry Point, Seymour Johnson Air Force Base. Dus het is wat mijn stad is. Er zijn veel militairen. Jaren geleden werkte ik aan wachttafels, dit is het eerste jaar van de universiteit, dus ik zit aan tafels en ik verlies een foto van mijn vrouw. Het zat in mijn portemonnee, ik weet niet hoe, maar het viel eruit. Voor ik het weet, drie of vier dagen later, staat het op het prikbord omdat de manager van het restaurant het heeft gevonden. En hij zegt: “Hé, je weet dat ik het hier zal plaatsen.” En ik zei: “Kerel, dat is mijn vrouw. Geef me mijn foto terug.” Omdat ik atletiek coachte, gingen sommige kinderen naar de universiteit om te hardlopen en anderen gingen het leger in en ze kwamen allemaal terug met iets. Ze komen allemaal terug met iets en dit is wat deze man vond. En als hij het vindt, denkt hij dat dit hem in leven heeft gehouden.

In de film buigt hij voorover en pakt deze foto op en boem! Iedereen sterft achter hem. Als hij het niet had gezien, zou hij zijn gestorven. Maar dit zijn zijn vrienden die stierven. Dit waren niet alleen legerjongens. Dit waren gewoon geen mariniers. Dit waren zijn goede vrienden. Dus het is een man die worstelt met overlevingsschuld en hij heeft dit ding dat hem heeft gered. Dus, wat doet hij? Het was de enige roman die ik schreef die geïnspireerd was op één enkel beeld: dat van een soldaat die een schilderij half begraven in het zand vindt en het eruit trekt.

eH: Je hebt veel romans geschreven over liefdesverhalen. Meestal worden deze verhalen vooral door meisjes voorgelezen. Maar in dit geval is er een mannelijke factor in deze. Denk je dat dat thema in dit geval verschillende doelgroepen zal aanspreken?

NS: Uiteindelijk probeer ik gewoon een zo goed mogelijk verhaal te schrijven. En je zou kunnen zeggen dat een meerderheid van de vrouwen het leest. Maar weet je, een meerderheid van de vrouwen leest Weg met de wind , te. Ik zeg niet dat die van mij hetzelfde is. Ik zeg alleen dat vrouwen de meerderheid van de lezers zijn, punt uit.

eH: Welk soort boeken of films beïnvloeden jouw beeld van romantiek of liefde?

NS: Ze vroegen me gisteren om mijn beste romantische films te kiezen en ik zei: ‘Dirty Dancing’, Casablanca’, Titanic’ en Ghost’. Dit zijn verhalen waarin de personages voor het grootste deel heel echte, gewone mensen zijn. Dit zijn geen bekende mensen. Er is een universaliteit aan de karakters. De liefde die zich ontwikkelt, krijgt de tijd om te bloeien in deze films en het is heel echt. Je voelt niet alleen het liefdesverhaal, maar je voelt zoveel meer – woede, verraad, jaloezie, spanning, spanning, al deze dingen – en dan heb je elementen van verdriet. Hoe die emoties precies uitpakken, verschilt van verhaal tot verhaal, maar dat zijn waarschijnlijk je belangrijkste invloeden. In boeken kijk je naar zoiets als Van hier tot in de eeuwigheid en Afscheid van wapens .

eH: Wat is het moeilijkste aan een liefdesverhaal laten werken?

NS: Het moeilijkste is dat je met vrijwel elk element in het verhaal drie dingen moet doen. Die drie dingen zijn: het moet origineel, interessant en universeel zijn. Het is heel gemakkelijk om twee van die drie dingen te doen. Dat heb je dus, maar dan moet je echt alle emoties van het leven oproepen. Je kunt het niet manipuleren, je kunt geen clichés gebruiken en je kunt niet in melodrama vervallen.

Het is ongelooflijk moeilijk en er zijn momenten dat ik ervan wordt beschuldigd dat ik die dingen doe, maar ik zeg nee, omdat ik me daar heel erg bewust van ben terwijl ik schrijf. Er is een wezenlijk verschil tussen het echt oproepen van emoties. Als je bijvoorbeeld mijn boek leest, zou je, tegen de tijd dat het personage huilt, al moeten huilen. Tegen de tijd dat het personage zegt: “Ik hou van je”, zou je moeten zeggen: “Nou, het heeft lang genoeg geduurd. Dat wist ik acht pagina’s geleden al. Wat ben je aan het doen? Als ze boos op elkaar worden, zou je de brand moeten voelen. Als je dit gevoel van verraad voelt, moet het blijven hangen als een gevoel van verraad. Dat zijn de zeer uitdagende dingen om te doen en geen van die zijn vereist in andere genres.

eH: Heb je een favoriet onder de films die van je boeken zijn gemaakt?

NL: Ik niet. Ik denk dat een van de geweldige dingen van de films die gemaakt zijn, is dat ze allemaal benen hebben. Je zult 15 keer per jaar Message in a Bottle’ op kabel-tv zien, A Walk to Remember’, 25, en The Notebook’, 40.

eH: Als je eigenlijk aan het schrijven bent, stel je je dan bepaalde acteurs voor?

NS: Ik zie geen acteurs voor me. De enige keer dat ik het zeker wist, was Miley Cyrus in Last Song’ en dat was omdat er een deal was gesloten. Het was een voertuig voor Miley, wat prima was. Ik vond het niet erg om dat te doen, dus toen ik het script schreef, wist ik dat ze erin zou zitten.

eH: Een van de belangrijkste thema’s van deze film was het lot. Was er een reden dat u ervoor koos om niet te antwoorden of u er wel of niet in gelooft?

NS: Ja, omdat het persoonlijk is. Ik heb er in de roman ook geen antwoord op gegeven, maar het komt er eigenlijk op neer dat het lot pas achteraf begrepen wordt. Want eigenlijk is het toeval gevolgd door de bewuste keuzes die we maken. Dus, terugkijkend, is het lot dat mijn vrouw door de parkeerplaats liep, maar dat zou niets hebben betekend tenzij ik de bewuste keuze had gemaakt om haar te leren kennen. Het lot wordt pas achteraf gezien. Was dit het lot? We zullen er op tijd achter komen, maar het hangt er echt van af hoe goed ze werken. Dus dat is gewoon mijn eigen overtuiging.

The Lucky One, met in de hoofdrollen Zac Efron en Taylor Schilling en gebaseerd op een roman van Nicholas Sparks, draait vanaf vrijdag 20 april in de bioscoop.

Anisa
Anisa
Anisa
MS, RD en schrijver
Anisa is zich ervan bewust dat groei tijd kost. Ze geeft mensen de tools die ze nodig hebben om met hun emoties om te gaan, hun communicatie te verbeteren en na te denken over hun waarde.
Schrijf je beoordeling in
Beoordeling:

Top datingwebsites

Together2Night
9.1
Lezen
OneNightFriend
9.3
Lezen
BeNaughty
9.7
Lezen
Flirt
9.5
Lezen