Relaties, bruiloften, baby’s. Ik blijf achter!
Als je eenmaal afscheid hebt genomen van je ongemakkelijke fase, die moeilijke tienerjaren en jonge volwassenheid, is het leven zoals je het kent zo goed als in steen gebeiteld, toch? Je vindt ‘de ware’, trouwt en krijgt kinderen.
Het klinkt misschien als een lang en gelukkig leven, maar wat als u zich op het minder bereisde pad bevindt? Of het nu jouw keuze is om ongehuwd en kindvrij te blijven of het gezinsleven is gewoon nog niet voor jou gebeurd, het kan moeilijk zijn om de evolutie van je leeftijdsgenoten met gratie te aanschouwen, vooral wanneer de buitenwereld verwacht dat je je inhaalt.
Als het stel zwaait uit hun “Just Married” limo of je beste vriendin zwanger is van haar derde, hoe ga je dan om met het gevoel dat je wordt achtergelaten?
De vriendschap die ooit was
Op de universiteit was je onafscheidelijk. Jullie twee woonden samen, volgden dezelfde lessen en zaten naast elkaar tijdens het afstuderen. Nu ze moeder is, zie je haar nauwelijks. Als het je lukt om samen te komen, heb je het gevoel dat je de enige van haar vrienden bent die niet getrouwd is en kinderen heeft.
Het kan moeilijk zijn, maar probeer het niet persoonlijk op te vatten dat je studiegenoot een stel nieuwe mama-vrienden heeft in het park of een groep getrouwde stellen uitnodigt voor haar etentjes. Het is niet meer dan normaal dat pasgetrouwden en/of nieuwe ouders morele steun zoeken bij leeftijdsgenoten die zich op dezelfde plaats in hun leven bevinden.
Als je het gevoel hebt dat jij het laatste item op de prioriteitenlijst van je vriend bent, is het belangrijk om te onthouden dat je vriend nog steeds van je houdt.
De nieuwe ouders
Kijken hoe vrienden ouders worden, kan moeilijk zijn voor mensen die heel dicht bij hen staan. Als ‘de oude vriend’ kan het moeilijk zijn om te accepteren dat je eens zo integrale positie in hun leven een minder noodzakelijke rol is geworden.
De gevoelens zijn tegenstrijdig en dat maakt het moeilijk. Aan de ene kant ben je blij voor je vriendin, je houdt van haar baby, maar je voelt een gevoel van verlies. Vroeger ging je minstens één keer per week uit. Nu lijkt het erop dat je geluk hebt als je haar eens in de zes maanden ziet.
Stop met je schuldig te voelen, want je gevoelens zijn volkomen natuurlijk. Het is oké om jezelf toe te staan om te rouwen om het verstrijken van de oude relatie of de manier waarop de dingen ‘eens waren’. Dus misschien ben je pas in de ochtend aan het roddelen over martini’s op de veranda. Je kunt nog steeds een band krijgen met je vriend tijdens Gymboree-dates met haar charmante peuter.
Opnieuw onderhandelen
Wanneer uw tijdgenoten zich onderdompelen in het gezinsleven, is het gevoel alsof u wordt achtergelaten een normale reactie. Verwant aan het lege-nest-syndroom, heb je misschien het gevoel dat je niet meer zo vaak nodig bent in hun leven.
Het is eng, maar onvermijdelijk om te zien hoe de mensen om wie je geeft een ander leven gaan leiden dan jullie ooit samen hadden. Maar bekijk het zo: deze veranderingen zijn gelukkig. Deze wijzigingen zullen dienen als bewijs van hoe u kunt omgaan met de onvoorspelbaarheid van het leven en van de waarde van uw relatie.
In werkelijkheid zullen je relaties veranderen, maar niet noodzakelijkerwijs slechter. Het kan ertoe leiden dat u uw levenskeuzes opnieuw moet beoordelen of bevestigen. Maar houd er rekening mee dat iedereen zijn of haar eigen tijdlijn en pad in het leven heeft. Als iedereen om je heen dezelfde kant op gaat, maar niet noodzakelijk jouw richting, is het begrijpelijk dat je vertrouwen in je keuzes kan wankelen.
Maar onthoud dit: alleen omdat je je niet abonneert op hetzelfde schema, wil nog niet zeggen dat je voorbestemd bent voor eenzaamheid of dat je op de een of andere manier zult beseffen wat je hebt gemist als het te laat is. Let op wat goed is voor jij en uw levensstijl en uw doelen. Dat iedereen het doet, maakt het op dit moment niet goed voor je.
