Sandra Brown: Wat ik heb geleerd over liefde

New York Times Bestsellerauteur Sandra Brown maakte meer dan twee decennia geleden de overstap van het schrijven van romantiek naar thrillers, maar gelukkig voor degenen onder ons die van een goed liefdesverhaal houden, slaagt de inwoner van Texas er nog steeds in om een goede romantiek in haar romans op te nemen.

Haar nieuwste werk, Deadline, is geen uitzondering. Het is het verhaal van Dawson Scott, een gerespecteerde journalist, die terug is uit Afghanistan en probeert te herstellen van zijn ervaringen, wanneer hij een telefoontje krijgt van een bron binnen de FBI die hem op het spoor zet van binnenlandse terroristen die zijn ontsnapt aan gevangenneming voor tientallen jaren. Onderweg merkt hij dat hij gevoelens ontwikkelt voor de ex-vrouw van een van de proefpersonen van zijn onderzoek en haar twee jonge zoons, zelfs als hij zelf verdachte wordt.

Als de auteur van 62 New York Times bestsellers heeft Brown veel tijd gehad om over liefde te schrijven. Maar belangrijker nog, ze heeft het geleefd, 45 jaar getrouwd met echtgenoot Michael Brown (met wie ze twee kinderen en vier kleinkinderen heeft).

In dit exclusieve interview voor eHarmony deelt de winnaar van de Romance Writers of America’s Lifetime Achievement Award wat ze heeft geleerd over liefde.

eH: Wat vind je nu het leukst aan je leven?

SB: Ik zit overal goed. Wat mijn carrière betreft, werk ik net zo hard als altijd, maar ik hou van het werk. Ik heb vier kleinzonen, en kleinkinderen zijn een bijzondere zegen om deze leeftijd te hebben. Ik geniet nu als volwassenen van mijn kinderen. We kunnen vrienden zijn, en ik ben beste vrienden met beiden, evenals met hun echtgenoten. Mijn man, Michael, en ik hoeven aan niemand verantwoording af te leggen, behalve aan elkaar. We hebben een vrijheid die we niet hadden toen we jonger waren.

eH: Is het belangrijker om bemind te worden of om lief te hebben?

SB: Liefhebben en geliefd worden zijn even belangrijk. Je herkent liefde misschien niet wanneer het aan jou is verleend, als je het nog nooit aan iemand anders hebt verleend.

eH: Wat is het moeilijkste aan liefde?

SB: Het moeilijkste aan liefde is om te accepteren hoe onvolmaakt menselijke liefde is. Het is fantastisch! Glorieus! Zalig! Maar het zal altijd gebrekkig zijn omdat mensen gebrekkig zijn. Alleen Gods liefde is volmaakt en absoluut.

eH: Wanneer zou je zeggen dat het de eerste keer was dat je echt liefde vond?

SB: Ik herinner me een moment: Michael en ik hadden elkaar in de zomer ontmoet terwijl we samenwerkten. In de herfst keerden we terug naar onze respectieve hogescholen, die in afzonderlijke staten waren. De volgende paar maanden schreven we brieven. (Dit was lang voor e-mail en sms. We gebruikten eigenlijk de Amerikaanse postdienst!) Ik telde de dagen tot ik hem weer kon zien. Ik deed de deur voor hem open, zag zijn glimlach en voelde een uitbarsting van vreugde. Ik wist dat ik verpletterd zou worden als hij niet voor altijd in mijn leven was.

eH: Hoe weet je of iemand The One is?

SB: Ik raad iedereen aan om niet op zoek te gaan naar een partner bij wie je wilt zijn als alles gelukkig en zonnig is. Zoek in plaats daarvan de persoon die je bij je wilt hebben wanneer de tijden het donkerst zijn. Hij/zij is De Ene.

eH: Wat denk je dat je nodig hebt in een partner om de relatie succesvol te maken?

SB: Humor. Wees geliefden, maar wees ook goede vrienden.

eH: Welk advies zou je geven aan degenen die worstelen met zelfliefde – en degenen die nog steeds op zoek zijn naar liefde?

SB: Ik ken veel relaties die zijn mislukt omdat de ene partner de andere gelukkig probeerde te maken. Het is vermoeiend om je hoofd boven water te houden terwijl je probeert iemand anders te boeien. Het is ook onmogelijk. Je sukkelt in teleurstelling tot je verdrinkt. Dus ik zou adviseren om geen relatie aan te gaan waarbij de ene partner voor geluk afhankelijk is van de andere, of – erger nog – waar je mede-afhankelijk bent. Ieder individu is verantwoordelijk voor zijn/haar eigen geluk, en dat zit van binnen, niet van buiten.

eH: Heeft het moeder worden je vermogen om lief te hebben vergroot?

SB: Het ouderschap heeft me geduld geleerd in een mate dat het nog nooit eerder op de proef was gesteld! Ik heb geleerd dat het oké is om boos te zijn op iemand voor wie je houdt van afleiding en waar je je leven voor zou geven. Ik zou zo ver gaan om te zeggen dat als een ouder niet boos wordt op een kind omdat het regels overtreedt of zich onverantwoordelijk gedraagt, die ouder misschien niet genoeg van het kind houdt.

eH: Hoe denk je dat het zijn van een publiek figuur je vermogen om liefde te vinden en bemind te worden heeft beïnvloed?

SB: Ik was geen publiek figuur toen ik mijn man ontmoette en mijn kinderen kreeg. Maar ik dank mijn familie voor het helpen van mijn droom. Mijn man steunde me 100 procent toen ik begon met schrijven, en dat is hij nog steeds. Voor mijn kinderen was en ben ik ‘moeder’, niet Sandra Brown. Ze zijn lang niet zo onder de indruk van de naam en foto op de boekomslagen als van het harde werk dat ik heb moeten doen om hier te komen. Ze blijven mijn trouwste fans, die hoe dan ook van me houden.

Volg Sandra Brown op Facebook en maak contact met haar op Twitter!

Afbeelding met dank aan: Andrew Eccles