Gun jezelf een pauze als je niet alles kunt doen
Misschien klinkt dit je bekend in de oren: je werkt de hele dag om thuis te komen in een huis dat wel wat aandacht kan gebruiken. Je hond moet gevoed worden. Het is tijd om uw rekeningen te betalen. Misschien moet je gazon gemaaid worden of beginnen je kamerplanten tenminste te hangen. Maar je bent moe. Het enige wat je wilt doen is neerploffen op de bank en uitrusten. Bovendien zou het leuk zijn als iemand het avondeten kookt.
Het is zo gemakkelijk om als alleenstaande het gevoel te hebben dat je verdrinkt onder het gewicht van de verantwoordelijkheid. Hoewel er veel dingen zijn die het gekoppelde leven bemoeilijken, is het idee dat je een partner hebt om die complicaties mee te doorstaan. Als je uitgeput bent na het werk, kan je partner misschien de hond voeren. Misschien kunnen zij deze keer die rekeningen betalen.
Als je echter single bent, zal niemand deze dingen doen als jij het niet bent.
Het is verleidelijk om het gevoel te hebben dat je als alleenstaande echt onafhankelijk bent. U verdient tenslotte het geld, onderhoudt uzelf en regelt al uw afspraken. Maar de waarheid is dat niemand van ons echt onafhankelijk is, een partner of niet. U kunt het afval misschien buiten zetten, maar er is een heel team van mensen dat wordt betaald om het ver bij u vandaan te verwijderen. U koopt misschien de boodschappen, maar er zijn boeren en vrachtwagenchauffeurs en supermarktmedewerkers die het voor u toegankelijk maken.
Een ding waar ik me altijd zorgen over heb gemaakt, is dat ik te veel vastloop in het single zijn, en dat ik niet in staat zal zijn om met een andere persoon samen te leven. Om dit te voorkomen, heb ik altijd kamergenoten gehad, in de hoop dat mijn frustraties over hoe vaak ze schoonmaakten en of ze de woonkamer al dan niet in beslag namen, het gemakkelijker zouden maken als ik een partner vond. Hoewel dit een acceptabele droom was, is er niets fundamenteels aan de hand geweest met mijn status als ‘onafhankelijke vrouw’: het is moeilijk voor mij om hulp te vragen.
Een paar jaar geleden had ik een hele zware week. Op mijn werk ging het niet goed, ik had last van een depressie en mijn badkamer was erg vies. Dit lijkt misschien een kleinigheid, maar het irriteerde me dat ik de energie niet kon opbrengen om mijn badkamer schoon te maken. Een vriend stak zijn hand uit om te zien hoe het met me ging en ik stortte mijn frustraties op haar uit. Ze vond tijd om haar kinderen en man achter te laten en ze kwam langs om mijn badkamer te schrobben. Het was een van de puurste geschenken van liefde die ik ooit heb ontvangen. Het herinnerde me eraan dat je geen koppel hoeft te zijn om een andere persoon je te laten helpen.
Ik ben niet een van die mensen met een enorme rolodex aan vrienden die ik kan bellen als het moeilijk wordt. Ik voel me soms alleen, vooral omdat veel van mijn vrienden getrouwd zijn en kinderen hebben. Ik weet dat ze het druk hebben met hun gezin – ze hebben veel op hun bordje. Maar meer mensen zijn bereid om te helpen dan de meesten van ons beseffen – de meeste mensen weten niet dat we het moeilijk hebben totdat we iets zeggen. Het is die eerste tekst waard, ook al voelt het ongemakkelijk. Het is de moeite waard om het bij de koffie ter sprake te brengen. Wie weet, misschien zijn er manieren waarop je je vrienden en familie kunt steunen waarvan je niet op de hoogte was?
Zelfs voor mensen met partners is er geen wondermiddel dat het leven gemakkelijker maakt. Niet iedereen heeft een partner die hen zorgvuldig helpt met hun behoeften. Sommige gekoppelde mensen kiezen ervoor om het allemaal alleen te doen, zoals ze deden toen ze vrijgezel waren, omdat ze niet weten hoe ze om hulp moeten vragen, of omdat ze denken dat hun partner de verantwoordelijkheid niet zal delen. Hoe dan ook, niemand kan alles. We hebben allemaal andere mensen nodig, anders raken we opgebrand.
Afgezien van een vriendengroep, is een andere manier om de druk van jezelf af te nemen, te denken aan het inhuren van iemand om je te helpen. Je zou misschien denken dat het een luxe is om iemand in te huren om je bladeren te harken of je huis schoon te maken, maar het is misschien logischer om jezelf in diezelfde tijd te laten rusten of te spelen en jezelf de stress te besparen. Niemand krijgt een medaille omdat je het allemaal hebt gedaan, en dat geldt ook voor jou.
Aan het eind van de dag, als je erover nadenkt, weet je de waarheid. Je zou alle platen kunnen laten draaien, maar je hebt hulp. Misschien is het beste wat je kunt doen als het allemaal te veel lijkt, jezelf een pauze te gunnen. Vraag om hulp. Overweeg of dit ding echt een prioriteit is. Ik beloof dat de wereld niet vergaat.
Over de auteur: Cara Strickland schrijft over eten en drinken, geestelijke gezondheid, geloof en single zijn vanuit haar huis in de Pacific Northwest. Ze houdt van hete thee, goede wijn en diepe gesprekken. Ze zal altijd met je hond willen spelen. Maak contact met haar op Twitter @anxiouscook.
