7 sposobów na zdrowe relacje z pasierbami

Niewiele postaci literackich wzbudza większy strach i odrazę niż zła macocha czy okrutny ojczym. Pasierbowie też nie są piknikami, sądząc po historiach, które sami sobie opowiadamy. Więc jeśli nawiązałeś relację z kimś, kto ma dzieci, możesz być zaniepokojony tym, co będzie dalej.

Nigdy strach. Prawda jest taka, że twoja relacja z dziećmi twojego partnera będzie zależeć od tych samych cech, które rządzą wszystkimi relacjami: współczucia, komunikacji, cierpliwości i zrozumienia. Odrzuć stereotypy o przybraniu rodziny i zacznij z czystym kontem. Oto siedem wskazówek, które pomogą Ci odnieść sukces:

Bądź realistą.

Chociaż robienie miejsca w twoim życiu dla pasierbów nie jest tak przerażające, jak pokazują to książki i filmy, jest również mało prawdopodobne, aby był to stały strumień dobrych chwil Hallmark. Sztuką jest ugruntować swoje oczekiwania w realiach wyjątkowej sytuacji Twojej rodziny. Wtedy będziesz gotowy, by ze współczuciem odpowiedzieć na to, co przynosi każdy nowy dzień.

Daj temu czas.

Pamiętaj, że dzieci, które stają się pasierbami, poniosły bolesną i przerażającą stratę – albo przez rozwód, albo śmierć rodzica. Potrzebują dużo czasu i miejsca na żałobę i ostatecznie na wyzdrowienie. Nie można przyspieszyć tego procesu; ale możesz ją pielęgnować z cierpliwą chęcią bycia tam dla nich, gdy poruszają się po nowych i burzliwych emocjach.

Bądź sobą.

Dzieci mogą udawać zapach w odległości mili – i często nie nagradzają kogoś, kogo uważają, że zbyt mocno stara się im zaimponować. Twoim zadaniem jest zachęcenie ich do poznania prawdziwego Ciebie, a nie wersji, o której myślisz, że mogą potrzebować lub chcieć.

Niech twój partner poradzi sobie z dyscypliną.

Za zamkniętymi drzwiami ty i twój partner możecie uzgodnić rodzinne zasady i standardy, ale na początku integracji najlepiej pozwolić mu być twarzą egzekwowania.

Nigdy nie krytykuj nieobecnego rodzica dziecka.

Po bolesnym rozwodzie twoi nowi pasierbowie z pewnością zmagają się z podzieloną lojalnością. Unikaj dawania im dodatkowego powodu do urazy – strzeż tego, co mówisz o drugim rodzicu. Zrównoważ swoje pragnienie zaoferowania partnerowi werbalnego wsparcia z niebezpieczeństwem pojawienia się wrogiego wobec kogoś, kogo dzieci kochają.

Traktuj dzieci jak rodzinę, a nie gości.

Są szanse, że twoje pasierbki dzielą czas między twoje gospodarstwo domowe i drugiego rodzica. Częstą pułapką rodzicielską jest to, aby ich dni i tygodnie z tobą były „wyjątkowe”. Stwarza to nierealistyczne oczekiwania u dzieci i jest trudne do utrzymania w miarę upływu czasu. Najbardziej potrzebują rutynowych ról i obowiązków, w ramach których mogą czuć się bezpiecznie.

Zgub się od czasu do czasu.

Jedną z rzeczy, których pragną Twoje przybrane dzieci – zwłaszcza na początku – jest czas sam na sam ze swoim partnerem. W takich momentach jest bardziej prawdopodobne, że stracą czujność, podzielą się swoimi prawdziwymi uczuciami i otrzymają pocieszające zapewnienia. Oprzyj się pokusie, by wziąć to do siebie, gdy stanie się jasne, że powinieneś na chwilę się pozbyć.