Czy naprawdę możesz ominąć romans?

Kiedy romans ma miejsce w małżeństwie lub w związku, prawie zawsze jest to druzgocące doświadczenie dla każdego. Pierwszą rzeczą, którą należy sobie uświadomić, jest to, że bez względu na to, ile bólu, złości, poczucia winy lub zagubienia możesz teraz odczuwać, nie jesteś sam: to, co czujesz, jest prawdopodobnie bardzo normalne.

Oto niektóre z uczuć, jakie ludzie często mają, gdy dowiadują się, że ich partner miał romans:

* Zastanawiasz się kim jesteś i co znaczysz dla swojego partnera. Już nie czujesz się wyjątkowo. Zastanawiasz się, czy kiedykolwiek naprawdę cię kochał.
* Zastanawiasz się, czy zrobiłeś coś, aby to spowodować. Wątpisz w swoją wartość i atrakcyjność.
* Twoje poczucie sprawiedliwości na tym świecie jest zachwiane.
* Wydaje się, że nie masz kontroli nad swoimi myślami, uczuciami lub działaniami.
* Masz problemy z pracą, spaniem lub jedzeniem – lub wszystko, co robisz, to praca, jedzenie lub spanie, więc nie musisz myśleć o tym, co się stało.
* Czujesz się samotny, ponieważ nie możesz się zdecydować, komu możesz o tym powiedzieć. Nie chcesz, aby przyjaciele i rodzina nienawidzili twojego partnera. Jesteś zawstydzony.
* Nie chcesz już nigdy więcej widzieć swojego partnera lub masz ochotę przytulić się do niego lub jej.
* Możesz mieć ochotę wyjść i mieć romans.

Jeśli to ty oszukiwałeś, prawdopodobnie doświadczasz różnych silnych i mylących uczuć:

* Niezależnie od tego, czy zdecydowałeś się powiedzieć o tym swojemu partnerowi, czy też przypadkowo się dowiedziałeś, prawdopodobnie odczujesz pewną ulgę, a także zmęczenie, zwłaszcza jeśli włożysz dużo energii w dochowanie tajemnicy.
* Podczas gdy część ciebie może czuć się lepiej teraz, gdy sprawy są otwarte, inna część ciebie może czuć się strasznie winna. Naprawdę troszczysz się o swojego partnera i nienawidzisz tego, że go krzywdzisz.
* Zastanawiasz się, czy nie powinieneś okłamywać swojego partnera, aby chronić go przed pełnym zakresem prawdy.
* Czujesz się zdenerwowany lub przerażony przyszłością, złościsz się na siebie lub na nikogo w szczególności. Często pojawia się przytłaczające uczucie wstydu i obrzydzenia.
* Zastanawiasz się, kim się stałeś. Jeśli zależało ci na osobie, z którą miałeś romans, jest też pewne poczucie winy i troska o nią.
* Możesz doświadczyć przytłaczającego poczucia izolacji, ponieważ niewiele osób będzie wyrażać empatię w Twojej sytuacji.

Co teraz?!

Najtrudniejsze jest przetrwanie dnia. Komu o tym opowiadamy? Wciąż jest tyle codziennych spraw do zorganizowania, jak sobie radzimy ze słoniem w pokoju? Jakich granic fizycznych potrzebujemy teraz? Co dokładnie zaszło między tobą a tą osobą? A ja w ogóle chcę wiedzieć? Są rzeczy, o których warto porozmawiać i są rzeczy, które to pogarszają. W pewnym momencie – raczej prędzej niż później – będziesz musiał porozmawiać o tym, co się stało, ale staraj się skupić na podstawach:

Jak długo trwał ten związek? Czy jest to osoba, którą twój partner zna i kto ją zainicjował? Czy było to fizyczne/seksualne? Jaki był zakres kłamstw, które zostały wypowiedziane, aby to ukryć? Kto jeszcze wie o romansie? Ile pieniędzy wydano na romans? Czy istnieje ryzyko choroby przenoszonej drogą płciową lub ciąży? Dlaczego to zrobiłeś i co się działo z tobą lub naszym związkiem?

Jako zdradzony partner możesz odczuwać potrzebę nauczenia się najdrobniejszych szczegółów ze spotkań seksualnych lub chcieć zadać autodestrukcyjne pytania, na przykład poprosić partnera o porównanie cię z osobą, z którą miał romans. . Moja rada brzmi – nie rób tego! Skup się na swoim związku, a nie na kochanku. Jeśli to ty jesteś zmuszany do odpowiadania na tego rodzaju pytania, dobieraj słowa mądrze, z dużą wrażliwością i udzielaj tylko konstruktywnych informacji zwrotnych.

Uzyskać wsparcie!

Może minąć dużo czasu, zanim dowiemy się, co doprowadziło do tego kryzysu i dokąd się udać. Twój pierwszy impuls prawdopodobnie nie jest najmądrzejszy. Staraj się odkładać trwałe decyzje, aż będziesz mógł myśleć jaśniej. W tym momencie możesz nie być w stanie zobowiązać się do swojego partnera, ale możesz zdecydować się zaangażować w proces ustalenia, czy możesz wspólnie nad tym pracować i przywrócić (lub nawet poprawić) swój związek.

Wiele par uważa, że wsparcie rodziny i przyjaciół jest dobre, ale niewystarczające – zarówno rodzina, jak i przyjaciele mają wpływ na wynik, a także na własne osobiste doświadczenia, które wpływają na udzielane ci porady. Jako para w kryzysie potrzebujesz czegoś więcej niż tylko ucha do słuchania. Będziesz potrzebować bezpiecznego i kontrolowanego środowiska, aby wspólnie rozwiązać te problemy, a także kogoś, kto pomoże ci poruszać się po tym procesie i nauczy cię komunikować się bez pogarszania sytuacji. Dlatego wiele par stwierdza, że potrzebuje terapii dla par na tym etapie ich związku – a niektórzy żałują, że nie zrobili tego przed romansem!

Większość małżeństw nie rozpada się z powodu jednego romansu. Ale ponieważ wielu uważa, że tajemnica i kłamstwa są najgorszą częścią zdrady, przepracowanie tego, co się wydarzyło i co to oznacza, będzie wymagało wielu emocjonalnych mięśni po obu stronach. Niektóre pary mają tendencję do podejmowania pochopnej decyzji o rozstaniu, podczas gdy inne chciałyby uniknąć konfliktu razem i „poruszać się” bez rzeczywistego radzenia sobie z podstawowymi problemami. Ale jeśli potrafisz podjąć honorowy wysiłek przepracowania trudnych pytań o to, co się stało i dlaczego, twój związek może wyjść silniejszy niż kiedykolwiek.

Więcej w YourTango:

Czy materializm może zaszkodzić małżeństwu?

Ciemna strona miłości: rzuca światło na przemoc domową

Czy kiedykolwiek można umawiać się z byłym przyjacielem?