Dlaczego jesteśmy głupcami z miłości?

Jeśli nie jesteś osobiście zaznajomiony z tym uczuciem, z pewnością znasz kogoś, kto po prostu zachowywał się jak głupiec, gdy był zakochany. Może to być mężczyzna w średnim wieku, który zostawia swoją wspierającą i piękną żonę dla kogoś o połowę młodszego, która może bardzo przypominać, jak wyglądała 20 lat temu. A może to kobieta, która ma swoje życie pod każdym względem – dobra praca, świetni przyjaciele – ale od czasu do czasu zakochuje się i ma romanse z żonatymi mężczyznami. I pomimo wszelkich przemyślanych dyskusji, troski i troski ze strony ich przyjaciół, ci „zakochani głupcy” prawie wydają się, przynajmniej na chwilę, porzucać ich zmysły.

Przez pokolenia doświadczenie zakochania było często porównywane do jakiegoś aspektu choroby psychicznej: zakochanego głupca, szalonego zakochanego, chorego z miłości lub szaleńczo zakochanego. Utrata rozumu, obsesyjne pożądanie, brak samokontroli i niechęć do odmowy lub odroczenia gratyfikacji to cechy wspólne między doświadczeniem zakochania a objawami pewnych zaburzeń psychicznych, zwłaszcza uzależnienia. Ludzie mogą mieć taką samą obsesję na punkcie zakochiwania się, jak niektórzy ludzie uzależnieni od chemikaliów.

Zakochiwanie się oraz, w mniejszym stopniu, tworzenie i utrzymywanie jakichkolwiek relacji międzyludzkich zalewa mózg mnóstwem substancji biochemicznych, które sprawiają, że czujemy się świetnie. Tabela 1 (Berg i Wynne Edwards, 2001) wymienia tylko kilka neurochemikaliów zaangażowanych w relacje społeczne.

Neurochemia motywacji społecznej

Androgen i estrogen: Popęd płciowy

Testosteron: Popęd seksualny, monogamia, zachowanie ojcowskie

Dopamina: Atrakcja

Noradrenalina i serotonina: Dobre samopoczucie, przewidywanie nagrody, gotowość behawioralna

Oksytocyna i wazopresyna: Przywiązanie, zmniejszenie lęku, orgazm, zmniejszenie lęku

Endorfiny: Przynależność, zachowanie macierzyńskie, podniecenie seksualne, nagroda seksualna, zabawne zachowanie, przeciwlękowe

Samo spojrzenie na tę listę powinno wyjaśnić, dlaczego czujemy się tak niesamowicie dobrze, nawet poza kontrolą, kiedy się zakochujemy. Wytwarzane chemikalia mają potężny wpływ na nasz mózg. I tak jak każdy z nas reaguje inaczej na chemikalia, które spożywamy, niezależnie od tego, czy jest to recepta lekarska, czy kieliszek wina (niektórzy z nas mają skłonność do ich nadużywania), reagujemy inaczej, gdy się zakochujemy. A dla niektórych z nas wybory, których dokonujemy, wydają się odzwierciedlać bardzo irracjonalny proces.

Jeden z moich najbliższych współpracowników w minionych latach zakochał się w pięknej kobiecie, solidnym naukowcu, który był jeszcze lepszym artystą. Ale ich związek był jedną traumą po drugiej i często zamieszanie wiązało się z jej stosunkiem seksualnym z innym mężczyzną. I chociaż mój przyjaciel godzinami słuchał szczerych dyskusji o tym, dlaczego ten związek był dla niego okropny, jak jego własne zdrowie emocjonalne pogarszało się i musiało pogorszyć jeszcze bardziej, jeśli kontynuował związek, zawsze wracał. Pobrali się, w ciągu sześciu lat przeprowadzili się do czterech różnych miejsc i mieli troje dzieci. A zamieszanie nigdy się nie skończyło. W końcu rozwiedli się rok temu, rozwód, który wszczęła, bo się nudziła. Mój przyjaciel powiedział mi niedawno, że zawsze wiedział, że związek się źle skończy, ale powiedział też, że nadal myśli, że jest w niej zakochany.

Chcę usłyszeć, co eksperci z eHarmony.com mają do powiedzenia na temat zakochiwania się. Jaka jest “najbardziej szalona” rzecz, jaką kiedykolwiek zrobiłeś, gdy się zakochałeś? Kiedy zakochałeś się, kiedy miałeś absolutnie największą frajdę? Chcę usłyszeć dobre i głupie historie o zakochiwaniu się naszych czytelników.