Oczy mają to

Oto dobra wiadomość dla ludzi, którzy w sytuacjach towarzyskich łatwo przywiązują język do siebie: Ci, którzy studiują ludzką komunikację, szacują, że tylko około 10 procent informacji, które wymieniamy między sobą, ma charakter werbalny.

To jedna część słów i dziewięć części coś innego. Ton głosu i modulacja odgrywają pewną rolę, ale lwia część komunikacji odbywa się za pomocą mowy ciała.
Nie daj się jednak zwieść myśleniu, że wszystkie części ciała mają jednakowy wkład. Jedna cecha liczy się bardziej niż wszystkie inne razem wzięte – oczy. Bez względu na ich kolor, kształt lub rozmiar, oczy mówią wiele o tym, co porusza Cię emocjonalnie, przykuwa Twoją uwagę, przyciąga zainteresowanie i wzbudza Twoje pożądanie.

Psycholog Alan Loy McGinnis napisał: „Obserwuj każdą parę kochanków w restauracji. Może nastąpić niesamowita wymiana energii za pomocą ich oczu. Wszystkie nasze rozmowy o strefach erogennych i narządach płciowych zaniedbują jeden z najpotężniejszych organów ze wszystkich – oczom trudno się oprzeć ludziom, którzy podążają za tobą oczami, które uważnie patrzą w twoją twarz. Badania pokazują, że jeśli patrzysz na kogoś tylko dwie sekundy dłużej niż normalnie, dajesz wyraźny sygnał zainteresowania.”1

Jeśli chcesz przekazać coś o sobie osobie, którą właśnie poznałeś, uważaj na oczy – i zamień nieświadomą i niezamierzoną mowę w poezję.

Kilka rzeczy, o których należy pamiętać:

Bądź świadomy tego, co ujawniają twoje oczy . Większość ludzi nie zastanawia się zbytnio nad tym, co komunikują ich oczy – ale powinni. Na przykład jest to pewny znak niskiej samooceny lub strachu, gdy ktoś odruchowo odwraca wzrok i patrzy w dół. Jest to ważne, ponieważ pewność siebie jest jednym z głównych atraktorów między przedstawicielami płci przeciwnej, a większość ludzi słusznie uważa, że ludzie boją się ludzi – zastanawiamy się, jaki rodzaj emocjonalnego bagażu niosą ze sobą. Ale dobrą wiadomością jest to, że twoje oczy mogą również przekazywać solidną pewność siebie, głębię emocjonalną i szczere zainteresowanie drugą osobą.

Spójrz, nie gap się . Teraz, gdy już wiesz, że twoje oczy dużo mówią, może być kuszące, by „przemówić”, używając ich dobitnie. Nie próbuj. Większość ludzi zgadza się, że bycie obiektem czyjegoś przeszywającego spojrzenia jest w najlepszym razie denerwujące. Pochodzący od stosunkowo obcego człowieka jest wręcz przerażający. Wpatrywanie się jest tabu inwazją na prywatną przestrzeń i często jest celową taktyką mającą na celu zastraszenie innych. Wpatrywanie się może również sygnalizować nadgorliwość, która zawsze jest zniechęceniem. Kontakt wzrokowy jest niezbędną i pomocną częścią interakcji społecznej, ale pamiętaj: istnieje delikatna równowaga między wizualną komunikacją z randką a zaangażowaniem się w konkurs na gapienie się.

Oczy z przodu ! Możesz powiedzieć: „Ok, nie będę się gapił. Ale kiedy rozpocznie się normalna rozmowa, nie muszę myśleć o tych wszystkich rzeczach związanych z językiem oczu, prawda?” Zło. Nawet gdy słowa pojawiają się na obrazie, twoje oczy odgrywają kluczową rolę w tym, czy prowadzisz niezręczną rozmowę, czy obiecującą osobistą wymianę. Na szczęście zasady sukcesu są proste: słuchając rozmowy partnera, miej go na oku. Zachowuj się tak, jakby twoja randka była jedyną inną osobą w pokoju lub, jeszcze lepiej, na świecie. Swoimi oczami będziesz komunikować jedną z dwóch rzeczy: „Dbam o ciebie i o to, co myślisz” lub „Tylko czekam, aż pojawi się ktoś lepszy”. To, jaką wiadomość przekazujesz, zależy od Ciebie.

Następnie, rozmawiając ze swoim partnerem, od czasu do czasu odwracaj wzrok. Ale bądź świadomy tego, gdzie ląduje twój wzrok. Patrzenie przez czyjeś ramię lub na ludzi przy sąsiednim stoliku to znak, że jesteś rozkojarzony lub bezinteresowny. Aby stworzyć bezpieczną przestrzeń dla słuchacza, odwróć wzrok – na kubek z kawą lub talerz przed sobą – aby w uspokajający sposób uwolnić ciśnienie.

Oczy są najbardziej zapadającą w pamięć i wyrazistą cechą człowieka. Aby przyciągnąć i uhonorować partnera, którego szukasz, dobrze wykorzystaj swojego.

1. Alan Loy McGinnis, Czynnik romansów (San Francisco: Harper & Row, 1982), s. 21.