Strzeż się letniej kochanki!

Cztery sposoby radzenia sobie z osobą, której uczucia nie są ani gorące, ani zimne nor

Sprawdź, czy możesz odnieść się do zmagań Kristen, która od roku spotyka się z Benem. Właściwie słowo „randka” jest zbyt mocne i konkretne. Lepiej powiedzieć, że spędzali czas i spędzali czas w swoim „luźnym związku”. I to jest problem. Przynajmniej dla Kristen.

„Ben jest fantastycznym mężczyzną, kimś, z kim mogłabym sobie wyobrazić spędzenie z nim reszty życia” – mówi. „Ale on zawsze wydaje się niepewny i niezdecydowany co do naszego związku. Powiedział mi, że mnie kocha, ale nie wydaje się być zbyt namiętny ani zachwycony. Sądzę, że słowo, które go opisuje, jest letnie”. Mam dość czekania, aż zdecyduje, czy jest mu zimno, czy gorąco w stosunku do naszego związku”.

Brzmi znajomo? Kristen użyła kilku opisowych słów o swojej nieco znaczącej innej. Oto kolejny: ambiwalentny. Słownik definiuje ambiwalencję jako: „jednoczesne i sprzeczne postawy lub uczucia; ciągła fluktuacja; niepewność co do tego, którym podejściem należy się kierować”. Ludzie tacy jak ta znajdują się w romantycznej i relacyjnej otchłani – i zostawiają w stanie otchłani swoich niedoszłych partnerów.

Nie chodzi tu o krótkotrwałe wahanie w oczekiwaniu na ewolucję nowego związku. Problem pojawia się z przedłużającą się ambiwalencją, z mieszanymi uczuciami i mieszanymi sygnałami z miesiąca na miesiąc. W rzeczywistości szeroko zakrojone badania naukowe wykazały, że obecność wahających się emocji jest wiarygodnym prognostykiem przyszłego rozwodu wśród nowożeńców. Małżeństwa, w których jeden lub oboje partnerzy wspominali o uczuciach ambiwalencji, były trzykrotnie bardziej narażone na rozwód w ciągu czterech lat1.
Nie jest zabawnie być ciągle niepewnym, gdzie stoisz z potencjalnym partnerem. I trudno jest wiedzieć, jak (lub nawet czy) należy popchnąć kogoś z „opiekuna” do w pełni zaangażowanego uczestnika związku. Jeśli znajdziesz się w takiej sytuacji, pamiętaj o następujących pomysłach:

Określ, jak długo chcesz to znosić. Dla niektórych osób romantyczny związek musi się jeszcze przez jakiś czas gotować, zanim się zagotuje. Po prostu potrzeba czasu, aby upał (oraz pasja i zaangażowanie) wkroczyły. Jednak inni ludzie na zawsze pozostają letnimi. Od Ciebie zależy, jak długo chcesz tam pozostać i czekać, aż temperatura wzrośnie. Uwaga: wielu singli zbyt długo czeka, aż niedoszły romans się zapali, tylko po to, by zdać sobie sprawę, że zmarnowali dużo czasu na oglądanie żaru tlącego się w nieskończoność.

Nie bierz tego do siebie. Często ambiwalencja osoby, z którą jesteś, nie ma z tobą nic wspólnego. Przyczyną mogą być okoliczności życiowe, lęki lub nierozwiązane problemy partnera. Oprzyj się pokusie poczucia, że zrobiłeś coś złego lub musisz zrobić coś, aby to naprawić.

Zobacz, co się stanie, gdy się wycofasz. Jedną z najgorszych odpowiedzi jest bycie nachalnym i kłującym: „Dlaczego jesteś taki apatyczny i niezdecydowany? Nie możesz się po prostu zdecydować?!” Jedną z najlepszych odpowiedzi jest celowe pozostawienie miejsca. W związkach występuje zjawisko push-pull: im bardziej naciskasz, tym bardziej twój partner się odsuwa. Nie oznacza to grania w gry lub manipulacji, które nigdy nie są zdrowymi wyborami. Oznacza to posuwanie się naprzód w swoim życiu, podczas gdy druga osoba zastanawia się, co zrobić ze swoim życiem.

Bądź bezpośredni, nie wymagając. Uważając, aby nie zniechęcić, kilka dobrze dobranych pytań i komentarzy może być w porządku. Dla własnej jasności warto zapytać: „Dokąd zmierza ten związek?”. Możesz też powiedzieć: „Nie jestem pewien, gdzie jesteś w naszym związku. Proszę, oświeć mnie”.

Nie możesz kontrolować tego, jak zachowuje się lub czuje inna osoba, ale możesz kontrolować sposób, w jaki odpowiadasz. Musisz zdecydować, z czym chcesz żyć. Przede wszystkim zachowaj szacunek do samego siebie. Zasługujesz na coś lepszego niż utknięcie w niesatysfakcjonującym, ślepym zaułku związku.

1. T. Huston i in. „Tygiel małżeński: Lata nowożeńcy jako predyktory małżeńskiej rozkoszy, cierpienia i rozwodu”, Journal of Personality and Social Psychology, tom. 80, 2001.