Kendime Yardım Edemiyorum: Meredith Goldstein ile Bir Röportaj
Meredith Goldstein, tavsiye köşe yazarıdır. Boston Küresi Okurları için gönül meseleleriyle ilgili her türlü hikayeye erişmesini sağlayan Aşk Mektupları. Anıları Can’t Help Myself, sütunun arkasındaki kadına bir bakış. Yer yer komik, hareketli ve son derece cana yakın buldum.
Meredith’e kitap hakkında biraz konuşmak ve bize ne tavsiyesi olduğunu görmek için ulaştım.
Bana kitabından bahseder misin?
Bu kitap, bir tavsiye köşe yazarı-ben’in anısıdır. Bir kitap yazmam istendiğinde, yayıncılar bir anı kitabıyla ilgilendiler ve ilk düşüncem Kimin umurunda oldu? Köşemde ne yaptığım kimin umurunda? Sık sık tavsiye veriyorum ve kendi hayatımdan bahsetmiyorum.’ Bu yüzden düşünmeye başladım – burada anlatacak bir hikaye var mı? İşin aslı, köşeye bir ayrılıktan sonra başladım, geleceğini görmediğim bir ayrılık. Köşeyi yazmak için yeşil ışık yaktım ve sonra ayrıldım ve anneme kanser teşhisi kondu. Kendim kargaşadan geçerken, kargaşadan geçen insanlardan tüm bu soruları alıyordum. Tavsiye vermek her zaman almaktan daha kolaydır, ama gerçekten insanlara sütunun gerçek hayatımda bana nasıl yardımcı olduğunu ve gerçek hayatın sütunu nasıl etkilediğini anlatmak istedim.
Her bölüm için o bölümle ilgili bir ila iki harf de ekliyorum. İnsanlara göstermenin iyi bir yolu olduğunu hissettim: işte hikaye. Hayatımın ve sütun türünün nasıl bu tek simbiyotik şey haline geldiğini çok net bir şekilde görebilirsiniz. İlgi seviyesinden bir nevi şüphe duysam da tavsiye yazıları okuyarak büyüdüm ve umutsuzca Ann Landers veya Carolyn Hax’ın özel hayatları nelerdir? Bu insanlar kim ve gerçek hayatlarında nasıllar? Kendiniz hakkında bildiklerinizi doğal kabul ettiğinizi düşünüyorum ama kitap çıktığından beri daha iyi hisseden birçok insandan duydum ki bu işte beraberiz.
Okuyucu mektuplarına yanıt vermenin en zor yanı nedir ve en ödüllendirici olan nedir?
En zor şey, tüm bu problemler için sihirli haplarım yok. Öyleyse birisi, birisiyle nasıl tanışırım?’ dediğinde. ki bu gerçekten en sık sorulan soru, keşke cevap burada diyebilseydim.’ Benzer şekilde, insanlar bir ayrılığı nasıl atlatırım?’ dediğinde. Keşke onları daha iyi hissettirecek sihirli bir sakinleştirici okum olsaydı. Özellikle bu iki soruda herkes için işe yarayan kolay bir cevabım yok, bu yüzden sinir bozucu olabilir. Bu iki durumda da bulundum ve keşke bunu kolaylaştırabilseydim ama sihir yapmıyorum.
En ödüllendirici şey, insanların bana sık sık yazıp daha iyi hissettiklerini, daha az yalnız hissettiklerini ya da sorunlarına yeni bir bakış açısına sahip olduklarını söylemeleridir. Özellikle modern tavsiye sütununda e-posta var, eskiden olduğu gibi sadece postalanmış bir mektup değil. Bu insanlarla iletişimimi sürdüreceğim. Kitabı yazarken, birçok eski mektubu tekrar gözden geçirdim ve eski mektup yazarlarına tamamen farklı yerlerde olduklarını ve çoğu durumda çok daha mutlu olduklarını görmek için ulaştım, bu gerçekten iyimserlik için bir yakıttı.
Bu kitap köşeniz hakkında ama aynı zamanda çok zor bazı dönemleri de dahil olmak üzere hayatınız hakkında. Kitaptaki olaylar sırasında aşka ve ilişkilere bakış açınız nasıl değişti?
Ayrıca yaşa özel olduğunu düşünüyorum: Bu köşeye 30’lu yaşlarımın başında, benden başka herkesin evlendiğini hissederek başlıyorum. Kitap beni 30’larımın ortasından 30’lu yaşlarımın başına kadar götürüyor ve bazen kendinizi eksik olanın merceğinden gördüğünüzü ve başkalarının sahip olduğu şeyler hakkında varsayımlar yaptığınızı fark etmem birkaç yıl aldı. Sanırım kitabın üçüncü bölümünde, bir ilişki içinde ve yalnız olabileceğinizi ve bir ilişki içinde olabileceğinizi ve arkadaşınız yokmuş gibi hissedebileceğinizi anlamaya başlıyorum. Sanırım kitap boyunca, bu daha büyük topluluğa sahip olduğumuzu fark etmede çok daha iyiydim – bazen romantik bir ortak var, bazen yok – ama bence özellikle bu evlilik dalgasının olduğu bir zamanda, şöyle hissedebilirsiniz. işte bu koca bir boşluk ve bu o kadar basit değil. Mükemmel bir erkek arkadaş bulmuş olsam bile, mesele bu değildi. Sanırım karakterler bu: Annem, ablam, kitaptaki tüm bu insanlar sürekli bir güreş halindeydiler: Bunu doğru mu yapıyorum? Doğru ilişkilere doğru enerjiyi veriyor muyum ve hayatımda yeterli desteğim var mı?’ Sanırım kitap boyunca öğrendiğim şey bu, bir aile hastalığı, evlilikler, ayrılıklar yoluyla, meselenin asla tek bir kişi ya da onların eksikliği ile ilgili olmadığını, tüm bu hareketli parçalar ve tüm bu insanlarla ilgiliydi. hayat. Sanırım kitabın bir noktasında, bu kişi bende yok ve havada süzülüyorumdan tavrım “Sahip olduğum bu harika topluluğa bakın” şeklinde değişiyor.
Okurlarımıza küçük bir tavsiye verir misiniz? Aşkı bulmayı ümit edenler için hangi bilgelik sözlerin var?
Çevrimiçi flört ve uygulama flörtü ile bir iş gibi hissedebileceğini düşünüyorum. Bence bu çok harika çünkü annemin yeni boşandığında uygulamalarının olmasını isterdim – sadece internet henüz icat edilmemişti – ve bu yüzden banliyölerde gerçekten izole edilmişti. İnsanlarla nasıl tanıştığını hayal bile edemiyorum. Ama bence bunun ters tarafı, her zaman bakabiliyor olman. Yaptığım bu okumalarda insanlara şu anda Tinder’da olabilirsiniz diyeceğim. Şu anda eharmony’de olabilirsin. Her zaman bu şeyi yapıyor olabilirsin. Sürekli olarak olasılıklarınızı düşünüyor olabilirsiniz.’ Özellikle okuyucularınız için, eski günlerde tam zamanlı olarak yapmak zorunda olmadığınızı ve korkunç bir iş gibi hissetmeye başlarsa, ara vermenize izin verildiğini söyleyebilirim. Tüm bu fırsatlara bakacağım Cuma günleri benim günüm diyebilirim. “Tamam, şimdi bütün bir öğleden sonrayı boşa harcadım” diyecek bekar insanlar tanıyorum. Bunu bir iş gibi aktif olarak takip etmediğiniz için boşa harcanan zaman fikri. Bence nefes almak sorun değil. Flört yorgunluğunun iyi bir flört olma yeteneğinizi olumsuz etkilememesi için kendinize özen gösterin. Dışarı çıkıp korkunç bir flört olacağımı düşünüyorsan, bu hiç kimse için iyi değil.
Bu kitap dünyaya yayılırken okuyucularınız için umutlarınızdan bazıları nelerdir?
Umarım bunu yapmanın pek çok yolu olduğunu görürler. Kitaba, evli ve çocuklu olmak istediği için değil, ayrılığına çok üzülen biri olarak başlıyorum. Ne istediğimi bilmiyordum ki bu da sorunun bir parçası ama diğer insanlarla aynı son oyunu kendim için görmedim. Kitapta bunları bir oyun sonu olarak gören insanlar var ve bu da sorun değil. Birçok fırsat ve birçok seçenek var.
Umarım ilişkiler hakkında düşündüğümüz bazı klişe şeyleri aşarlar. Sanırım kitapta anlatmak istediğim şeylerden biri şuydu: Bu hastalık ve sağlık kavramı hakkında konuşuyoruz ve bunu yeminlerde duyuyoruz. Her zaman bir partnerin diğeriyle ilgilendiğini hayal etmişimdir, değil mi? Ama hastalık ve sağlık çok daha büyük bir kavram – ablam için annemle ilgileniyordu, ama aynı zamanda onun ilişkisiyle de ilgileniyordu. Hasta olan kişi kocası ya da erkek arkadaşı değildi. Bazen bir aile üyesine bakıcı olmamız gerektiğinde, ilişkimiz göz ardı edilen şeydir. Bunu bir düğünde bir yeminde duyduğumuzda aklımıza gelen şey bu değildir. Bu yüzden umarım o klişelerden bazılarını aldım İşte ilişkiler hakkında bildiklerimiz ve onları bundan biraz daha dinamik hale getirdim.
Ben de düşünüyorum – bilmiyorum, belki bu sadece bir kadın meselesi, ama son bekar kişi olduğun veya evlenmek istemediğin, benim gibi hissettiğin bir an olduğunu düşünüyorum. ve evli arkadaşlarım beni anlamıyor.’ Kitapta çokça olan bir şey var: En iyi arkadaşım Jess var ve onu aramıyorum. Kitapta birkaç kez bahsettim: Onu burada aramadım ve buradaki ilk telefonum da değil, çünkü her zaman onun çok meşgul olduğunu varsaydım ya da bu çocukları vardı ve ben istemedim. empoze etmek. Ve kitabı yazarken düşündüm, Eh, onun için ne kadar yalnız bir deneyim.’ Ona empoze edilmek istedi. O benim en iyi arkadaşımdı ve öyle. Dolayısıyla, bu kişinin hayatının yeni bir aşamasına girmiş gibi hissetmek, sizin için daha az mevcut olduğu ve sunabilecekleri konusunda güvensizlikleri olduğu anlamına gelmez. Bu ilginç, bana her zaman şöyle diyecek: Her zaman çocuklarım hakkında konuşmak istemiyorum.’ Çocuklarını duymayı seviyorum. Bu yüzden bekar insanların neye benzediği, evli insanların nasıl olduğu ve bizim nasıl farklı olduğumuz hakkında birçok varsayımda bulunuyoruz ve bunların hepsinin doğru olduğundan emin değilim.
Cara Strickland, yiyecek ve içecek, akıl sağlığı, inanç ve Kuzeybatı Pasifik’teki evinden bekarlık hakkında yazıyor. Sıcak çaydan, iyi şaraptan ve derin sohbetlerden hoşlanır. Her zaman köpeğinizle oynamak isteyecektir. Onunla Twitter’da @anxiouscook ile bağlantı kurun.
