Neden Uzaklaşan Kişi Hakkında Düşünmemelisiniz?
Tek bir randevudan sonra olsa bile, biri bizden ayrıldığında her zaman acı verir. Kişiyi bizim için doğru olarak algıladıkça, kendimizi onlarla ne kadar çok hayal edersek, beklentilerimizin artmasına ne kadar izin verirsek, kalp ağrımız ve hayal kırıklığımız o kadar büyük olabilir.
Onları anlamlandırmak için acı veren ayrılıklar hakkında düşünmek doğaldır. Aramızdaki şeylerin neden yürümediğini, neyi farklı yapmış olabileceğimizi veya herhangi bir bariz sorun belirtisini gözden kaçırıp kaçırmadığımızı anlamaya çalışırız. Kişinin zayıf ilişki geçmişinin, kendi adına bir bağlılık sorununu yansıttığı ve bu nedenle, ayrılığın onlarla ilgisi olduğu ve bizimle hiçbir ilgisi olmadığı sonucuna varabiliriz. Ne kadar sevecen olduklarına aldandığımızı, ancak içtikleri zaman böyle olduklarını anlayabiliriz. Ya da işleri daha yavaş alma yönündeki isteklerini çok zorladığımız ve görmezden geldiğimiz sonucuna varabiliriz; bu, gelecekte kaçınmak için her türlü çabayı göstermemiz gereken bir hatadır. Bu tür içgörülere, anlayışlara ve öğrenme anlarına ulaşmak, sonuca ulaşmamıza yardımcı olur ve devam etmemizi sağlar.
Ama bazen ilerlemekte zorlanıyoruz. Kendimizi zihnimizde tekrar tekrar ayrılık konuşmasını tekrarlarken buluyoruz, her seferinde öfkeyi ve incinmeyi yeniden hissediyoruz. Tekrar tekrar söylememiz gereken veya yapabileceğimiz düzinelerce şeyin hayalini kurarız ve bunlardan herhangi birini söylemek veya yapmak için çok geç olduğunu bilerek içimiz hüsrana uğrar. Bizi Facebook’ta arkadaşlıktan çıkardıkları an ya da çevrimiçi flört profillerini yeniden etkinleştirdikleri ve acımızı paylaşmak için çaresizce elimizden geldiğince çok insanla bu konuda konuştukları gerçeği hakkında yahniyiz.
Bu tür bir öz-yansıtma ile ilgili sorun, aynı anıları ve düşünceleri kafamızda veya başkalarıyla tekrar tekrar oynamanın yeni içgörüler, anlayışlar veya öğrenme anları sağlamamasıdır. Bunu yapmak her seferinde bizi daha da üzüyor ve sinirlendiriyor. Ve daha da kötüsü, duygusal yaraları seçip iyileşmelerine izin vermemekle eşdeğer olduğu için aslında psikolojik olarak bize zarar veriyor.
Uzun süre bu şekilde düşünmek aslında aynı düşüncelerin ve sahnelerin aklımıza gelme sıklığını ve aciliyetini arttırır. Aynı zamanda stres seviyelerimizde ve kan dolaşımımıza saldığımız stres hormonlarının miktarında ani bir artışa neden olur. Ayrıca, yapmak (problem çözmek) yerine bu kadar çok saat harcayarak, pasiflik ve çaresizlik duygularımızı arttırır ve depresyona girme veya daha uzun süre depresyonda kalma riskimizi artırırız.
Sonuç olarak, kaçan kişi hakkında düşünmek tamamen doğal olsa da, düşünce sürecimizin üretken kaldığından emin olmalıyız. Kendimizi sıkışıp kaldığımızı ve verimsiz bir şekilde kara kara düşünürken ve derin düşüncelere daldığımızı gördüğümüzde, tekrar eden şeyleri kesmek için dikkat dağıtıcı şeyler (bulmacalar, hafıza görevleri veya koşuya çıkmak gibi) kullanarak mümkün olan en kısa sürede alışkanlığı kırma konusunda agresif olmalıyız. onları yakaladığımız anda düşünceler. Bunu yaparsak duygusal olarak iyileşebilir ve çok daha hızlı yolumuza devam edebiliriz.
Kendinizi hiç bu “düşünceli” yerde sıkışıp buldunuz mu? Üzerinde çalışmana ne yardımcı oldu?
Guy Winch psikolog, konuşmacı ve Emotional First Aid: Practical Strategies for Treating Failure, Rejection, Guilt and Other Everyday Psychological Injuries (Hudson Street Press, 2013) kitabının yazarıdır. Onu Twitter’da takip edin ve bloguna göz atın!
