Teşekkür Etmenin Önemi

Nimetlerini say, birer birer isimlendir

Protestan ibadet hizmetlerinde çok zaman geçirmiş olanlarımız için, atıfta bulunulan ilahi, çoğumuzun muhtemelen utanmadan şarkı söylediğini hatırladığı bir ilahidir. Bu ilahi, sadece zor zamanlarda hayatta kalma hissini değil, aynı zamanda şükretmek için zaman ayırdığımızda kesinlikle başarılı olma hissini de yakalar. Bu ilahi, hayatımızın hak etmediğimiz, tamamen zevk aldığımız ve bizim için kasıtlı olarak meydana gelen olayları sistematik olarak yansıtmak için etkili bir hatırlatma görevi görür.

Nimetlerimizi adlandırmanın daha mutlu bir yaşam sürmenin basit bir yolu olabileceği ortaya çıktı.

Dr. Robert A. Emmons sadece “teşekkürler!” başlıklı bir kitap yayınladı. Bu, minnettarlığın insani gelişme ve varoluşta oynadığı rolü inceler. Oldukça erişilebilir olan bu kitap, bu temel insan hissinin önemini, bilimsel çalışmaların ve sayısız tarihi örneklerin gözden geçirilmesi yoluyla yakalar. Bu alandaki deneysel çalışmaya gösterdiği özen, bazen insanüstü minnettarlık örneklerine yeterince gerçekçilik getiriyor ve bu da onu okurken bana ilham veriyor.

Emmons kitabında, 2003 yılında yayınladığı ve incelemeyi hak eden bir çalışmayı anlatıyor. Eve götürün mesajı, minnettar oldukları şeyleri düşünmek için zaman ayıran insanların, kafaları 7/24 bilgisayarlarımızın önünde gömülü olan bizden daha mutlu olduklarıdır. İşte detaylar.

10 haftalık bir çalışmada, Emmons, katılımcıların on hafta boyunca mutluluk örnekleri için kodlanmış günlükler tutmasını sağladı. Ek olarak, ikinci haftadan başlayarak, bir grup katılımcıdan, geçen hafta boyunca minnettar oldukları beş şeyi yazmasını istedi. Başka bir grup, her hafta karşılaştıkları beş zorluğu yazdı, üçüncü bir grup, olumlu ya da olumsuz olaylara odaklanmak için hiçbir talimat vermeden başlarına gelen beş şeyi yazdı.

Şükrettiklerinin listesini tutanlar, yaşamları hakkında daha iyi hissettiler ve daha iyimser oldular. Bu grup ayrıca daha fazla egzersiz yaptığını ve daha az fiziksel şikayetleri olduğunu bildirdi.

2003 tarihli makalesinde Emmons, açıklanana çok benzer bir çalışmayı tekrarladı ve mutluluk üzerindeki etkinin doğrudan şükran düzeyleriyle ilişkili olduğunu doğruladı. 2003 yılındaki çalışması, nöromüsküler rahatsızlıkları olan, yaşamı tehdit etmeyen ancak ciddi şekilde güçten düşüren ve yüksek düzeyde kronik ağrıyla ilişkili olan katılımcıları işe aldığı bir deneyle sona eriyor. 21 günlük bir süre boyunca, minnettar olduklarını sıralayan bir grup ve günlük yaşam deneyimleri hakkında yazma talimatı verilen bir grup, gruplar arasında yine büyük farklılıklar gösterdi. Minnettarlık grubundakiler çok daha iyimserdi – ama belki de daha önemlisi – uyku kalitesini ve miktarını iyileştirdiler.

İçimdeki alaycı, bunu gerçek olamayacak kadar iyi buluyor. Ancak Emmons’ın çalışması çok zorlayıcı. Ve bilimdeki en sıcak konuların herhangi bir incelemesi, minnettarlık ve toplum yanlısı davranışlar gibi duyguların olumlu etkilerinden tekrar tekrar bahsedilmesini sağlayacaktır. Minnettarlığın duyguları değiştirebileceği ve sağlığı iyileştirebileceği mekanizmaları tam olarak oluşturmak için yapılacak çok şey var. Ama bir bahis adamı olsaydım, denemeye değer olduğunu söylerdim. Başka biri de denerse, lütfen nasıl gittiği hakkında beni bilgilendirin.