Seninle Henüz Tanışmadım: Yazar Tracy Strauss ile Bir Röportaj
Sadece Seninle Henüz Tanışmadım çocukluk cinsel istismarı, aile ilişkileri ve travmadan şifa bulma anılarıyla romantik aşk ve gelecek için umut arayışıyla evlenir. Tracy müstakbel hayat arkadaşına mektuplar yazar ve flört konusundaki maceraları ve zorlukları hakkında yazarken kendi hikayesini de çıplak bırakır. Onunla kitabı hakkında konuşmak için bir araya geldik.
Bana kitabından bahseder misin?
Sadece Seninle Henüz Tanışmadım temel olarak flört, ilişkiler ve aşkta güçlendirme için bir rehberdir. Aynı zamanda flört yolculuğumun ve hayatımın aşkını bulma yolunda üstesinden gelmeye çalıştığım engellerin bir hatırası. Kitap, gelecekteki hayat arkadaşıma açık bir aşk mektubu olarak yazılmıştır – her bölüm, flört hayatımın farklı yönleriyle ilgili anlatılara ve hikayelere – flörtle ilgili sıkıntılar ve sıkıntılar, farklı senaryolar ve durumlar hakkında anlatılara ve hikayelere giren bir çerçeve görevi gören bir mektupla başlar. ve yol boyunca öğrendiğim dersler.
Bu kitabı yazmaya nasıl başladığınızdan biraz bahseder misiniz?
Kırk yaşlarında ve bekarken kitapçıya gittim ve çözüm için raflara baktım. Bu ömür boyu sürecek bir sorunum olduğunu sanıyordum – sorun şu ki, hayat arkadaşımla tanışamamalıydım ve orada aynı sorunu yaşayan başka insanlar olduğunu biliyordum. Ama ilişkiler ve flört üzerine kitap üstüne kitap okuduğumda bana hitap eden hiçbir şey bulamadım. Ünlüler tarafından yazılmış bir sürü şey vardı, nasıl yapılır kılavuzları ya da kız kuruları ve bunun gibi şeyler hakkında araştırmalar vardı ve gerçekten de benim gibi biri tarafından yazılmış bir kitap arıyordum: sadece kıçını kaldıran sıradan bir kadın , aşkın peşinde bu zorlu koşulların üstesinden gelmek için kalbini çalıştırıyor. Bazı derin kişisel mücadelelerden geçmiş ve diğer tarafa geçmenin bir yolunu bulan birini arıyordum. Kendi hikayemi yazmaya ve kendi yolumda kendime eşlik etmeye başlayana kadar bunu bulamadım, bu da onun bir parçası. Diğer kısmı ise, hayat arkadaşımla tanışmak için pek çok yol denediğimi hissettim, ama ona hiç mektup yazmadım ve onunla gerçekten konuşmak istedim ve bu yüzden ona bir şeyler anlatmak için mektup formunda yazmaya başladım. Onunla henüz tanışmamış olsaydım kendim hakkında. İyi düşündüm, bu noktada onunla hala konuşabilirim.’ Kulağa biraz çılgınca gelebileceğini biliyorum ama harflerin arkasındaki itici güç buydu. Mektuplar bir nevi çiftliğin bu yakınlığını somutlaştırıyor ve sonra hikayeler bekar kadının çiftliği gerçekten bulma yolculuğuna dairdi.
Hikayenizin ana hatlarından biri, çocuklukta cinsel istismar yaşadıktan sonra şifa ve bütünlük aramaktır. Benzer bir durumda olan veya başka bir travmatik iyileşmeyle karşı karşıya olan ve flört etmek veya bir eş bulmak isteyenlere ne gibi tavsiye veya teşviklerde bulunursunuz?
Sanırım verebileceğim en büyük tavsiye, kendilerine ve bir ilişkide-iyi bir ilişkide, tatmin edici bir ilişkide, tatmin edici bir ilişkide olmanın değerlerine inanmaktır. Sanırım birçok kez travma yaşadığımızda, zarar görmüş mallar olduğumuza inanma eğilimindeyiz -bundan kitabımda bahsediyorum- bu, üstesinden gelmeyi öğrenmem gereken şeylerden biri. Bir ilişkiye gerçekten ne tür varlıklar kazandırmam gerektiğini ve deneyimlerimin beni başarılı bir ilişkide olmaya nasıl daha fazla hazırladığını öğrenmek zorundaydım. Bagaj konusunu hep duyarız, değil mi? Kimse bagajsız bir hayat yaşayamaz ve uzun bir süre bagajımın beni daha az değerli kıldığına gerçekten inandım. Sonra, flört ederek, bagajımın gerçekten paha biçilmez olduğunu anladım. Bana problemlerle nasıl başa çıkacağım konusunda fikir vermesinin yanı sıra partnerimin mücadeleleriyle empati kurma yeteneği verdi. Bu, bir ilişkide, bir çifti birbirine yaklaştırma kapasitesini arttırır ve bence bir ilişkiyi gerçekten sağlamlaştırır. Bagaj bir zayıflık veya kırmızı bayrak değildir. Bence mücadelelerimizin, geçmişimizin körü körüne ve yıkıcı bir şekilde ortaya çıkmasına izin verirsek, o zaman evet, bu bir kırmızı bayraktır. Ancak sorunlarımızı kendinin farkında olan bir şekilde yönetirsek, bunun çekici bir güç haline geldiğini düşünüyorum.
Bence de, ilişkilerde ifşa sorunu, herhangi bir tür travmanın veya herhangi bir zorluğun üstesinden gelen insanlar söz konusu olduğunda ortaya çıkıyor. Bence insanlar kendileri hakkında reddedilecekleri veya yargılanacakları bir şeyi gündeme getirdiklerinde hep korkarlar ve bu da kitapta bahsettiğim başka bir konu.
Sizin için önemli olan şeylerden biri terapötik bir ilişki bulmak, inşa etmek ve sürdürmek gibi görünüyor. Bunun her türden bekar insan için nasıl yararlı olacağını düşündüğünüzden biraz bahseder misiniz?
Bence terapi, kendinize bakmanın ve sizi en iyi hayatınızı yaşamaktan ve kim olduğunuzun potansiyelini yerine getirmekten alıkoyan, yaşadığınız deneyimler üzerinde çalışmanın bir yolunu bulmanın harika bir yolu. Kendim için, terapide olmak, başıma gelenlerin ötesine geçmek için içimdeki gücü bulmanın ve başkalarıyla ilişki içinde olabilmem için gerçekten kendim olmanın bir yolunu bulmanın bir yoluydu. Herkes terapiye farklı nedenlerle gider, ama bence genel olarak bu, bir ortaklığa gerçekten yardımcı olacak şekilde kendinize bakmanın gerçekten harika bir yolu. Ortaklıktayken, ortağımız bizi desteklemek için oradadır ve biz de ortağımızı desteklemek için oradayız, ancak bazen, sorunlarımızı ele alamazsak, bunu diğer insanlara bırakma eğilimindeyiz ve bu bir ilişkide çok zarar verici olabilir ve bazen ilişkinin kendisine mal olabilir. Bu yüzden benim için terapinin yardımcı olduğunu düşünüyorum – sorunlarımı halledebiliyorum. Sorunlarımı çözmek için başkasını aramıyorum. Bir ilişkide özgün olmaya çalışıyorum ve şunu söylüyorum: Bak, bunlar uğraştığım şeyler. İşte buradaydım. Şimdi olduğum yer burası ve bu konuda gerçek olmak.
Artık kırklı yaşlarındasın. Bu on yılda flört ederken gördüğünüz farklılıklardan diğer on yıllardan bahseder misiniz?
Kesinlikle daha az erkek olduğuna dair bir algı var. Bunun aslında bir yanlış algılama olduğunu düşünüyorum. Bence dışarıda bir sürü harika bekar erkek var – bu onları bulmak meselesi. 40 yaşıma geldiğimde biraz utanç taşıdığımı söylemeliyim. Düşündüm ki: Neden bu yaştayım ve hala aşkı arıyorum? Benim sorunum ne? Neden bulamadım?’ Yaşlandıkça, kim olduğumuzu bildiğimiz anlamında daha fazla fırsat olduğunu öğrenmek için büyüdüm. Kendimi otuzlu yaşlarımda olduğundan daha iyi tanıyorum. Bir partnerde ve bir ortaklıkta ne istediğimden daha fazlasını biliyorum. Değerlerimin ne olduğunu daha çok biliyorum. Bu yüzden ilişkileri başlarken ve ilerledikçe değerlendirmek benim için çok daha kolay. Sanırım iletişim kurmada otuzlu yaşlarımda olduğumdan çok daha iyiyim. Bu yüzden yaşlanmış gibi hissediyorum -bir damgalanma olmasına rağmen-bence bu yaşta ilişkiler ve kalıcı ilişkiler için aslında daha donanımlıyız. Pek çok başarısız başlangıç yapmış olabiliriz ve yaşımızın bize karşı şansı artırdığına inanabiliriz çünkü dışarıda daha az müsait insan olduğuna dair bir algı var, ama ben gerçekten daha yaşlı olmanın bir avantaj olduğunu düşünüyorum. Geçmişteki ilişki başarısızlıklarımızı perspektife koyabiliriz ve sahip olduğumuz deneyimlerin bize ilerlememiz için güven verdiğini düşünüyorum.
Herhangi bir kişinin bildiği gibi, arkadaşlık dünyada gezinmek için çok önemlidir. Arkadaşlarınızın yolculuk için orada nasıl olduğundan bahseder misiniz?
Evli arkadaşlarım var ve bekar arkadaşlarım var. Evli arkadaşlarım, potansiyel eşlerle nasıl tanışacağım konusunda bana tavsiyeler veriyor. Tavsiyelerini dinlemeye açığım çünkü Tamam, ortaklarını bulmuşlar, başarılılar gibi hissediyorum, değil mi? Belki de bunu dinlemeliyim.’ Ama aynı zamanda kitapta evli arkadaşlarımın viski tadım dersini denemem gerektiğini çünkü uygun bekarlarla tanışmanın yolu buydu – ve ben içki içmem- ama gitmem gerektiğini düşündüm çünkü ben böyle gidiyorum. birini bulmak için. Olmadığım biri olmaya çalışmanın bana başarımı getirmeyeceğini öğrendim ama arkadaşlarımın beni desteklediğini ve beni cesaretlendirdiklerini ve yardım etmeye çalıştıklarını bilmek bana yardımcı oldu. Sadece tavsiyeleri konusunda daha seçici olmam gerekiyordu. İyi niyetliydiler, ama bazıları uzun yıllardır kimseyle çıkmadı, bu yüzden otuzlu ve kırklı yaşların sonlarındayken hala bekar olmanın nasıl bir şey olduğuna dair bir perspektife sahip değillerdi. Yani bekar arkadaşlarımın bu bakış açısı var, bazen bu konuda orospu ve iniltilerimiz var, ama genel olarak birbirimize inancımızı korumak ve o kişiyi bulacağımız umuduna sahip olmak için birbirimize yardım etmeye çalışıyoruz, sadece bir yoldayız. klişeden farklı bir zaman çizelgesi, yirmili yaşlarınızda eşinizle tanışırsınız, evlenirsiniz, X sayıda çocuğunuz olur, bir ev satın alırsınız ve sonsuza kadar mutlu olursunuz. Birbirimizi devam ettiririz – randevulardan önce, tarihler sırasında, randevulardan sonra mesajlaşırız – bilgi alırız, olan olumlu şeylerin neler olduğunu ve hangi şeylerin bağırsaklarınıza tam oturmamış olabileceğini bulur ve bunları konuşuruz. Ayrıca buna gülmek için zaman ayırıyoruz çünkü flört etmek bazen gerçekten saçma olabiliyor, devam etmek için bir mizah anlayışına sahip olmamız gerekiyor. Ayrıca, güvenlik açısından da bir arkadaşınıza nerede olacağınızı bildirmeniz önemlidir.
Bu kitabı dünyaya gönderirken okuyucularınız için umutlarınız neler?
Okuyucularımın yolculuğun ve flört etmenin ne kadar zor olduğunu anlayacaklarını ve her şey çok karanlık olduğunda bile kitabın ortaya koyduğunu düşündüğüm umut duygusunu yakalayacaklarını ve kalbinizin sesini dinlediğinizde sonunda bunun olacağına inanacaklarını umuyorum. hedefinize ulaşacaksınız. Başlangıçta hayal ettiğiniz gibi görünmeyebilir, ancak kalbinizin sesini dinlemek sizi gerçekten olmanız gereken yere getirir. İnanıyorum ki. Hayat arkadaşımızı bulmanın, en güçlü benliklerimizi bulma yolculuğu olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden okuyucuların kendilerine inanacaklarını ve kendilerini gerçekten ortaya koymak için kendilerinde güç bulacağını umuyorum. Kendini ortaya koymanın çok fazla cesaret gerektirdiğini düşünüyorum ve sanırım bazen yaşlandıkça bu daha da zorlaşıyor ve rahatlayabilmek ve bu yolculukta yalnız olmadığımı söyleyebilmek. Dışarıda başka insanlar da var, çok fazla insan bunun hakkında konuşmuyor, ama bu konuda gerçekten yalnız değilim ve bunu yapabilirim.’
Cara Strickland, yiyecek ve içecek, akıl sağlığı, inanç ve Kuzeybatı Pasifik’teki evinden bekarlık hakkında yazıyor. Sıcak çaydan, iyi şaraptan ve derin sohbetlerden hoşlanır. Her zaman köpeğinizle oynamak isteyecektir. Onunla Twitter’da @anxiouscook ile bağlantı kurun.
