Het legendarische vervolggesprek

In het lexicon van daten is geen enkele combinatie van woorden angstiger dan dit: “Ik bel je.” Waar wordt nog meer op gehoopt en tegelijkertijd zo gevreesd?

Vrouwen die graag op date willen met iemand die ze net hebben ontmoet – of op een tweede date – zien de zin als een teken dat het zou kunnen gebeuren. Op het eerste gezicht is het een bemoedigende blijk van belangstelling. (Naarmate de geslachtsrollen veranderen, wachten een behoorlijk aantal mannen nu ook reikhalzend op een telefoon of sms.)

Aan de andere kant zijn vrouwen bang voor deze woorden omdat niemand weet wat hun “nominale waarde” werkelijk is. Meent hij het echt? Zo ja, spreken we dan ergens deze week, of voordat de gletsjers smelten?

Een recente film is een humoristische – en ontroerende – kijk op de manieren waarop we onszelf ervan overtuigen dat ‘de oproep’ nog steeds komt. Hij heeft het druk, hij is op reis, hij is het nummer kwijt, hij is geïntimideerd door haar geweldigheid – alles om de waarheid te vermijden die haar in het gezicht staart: hij is gewoon niet zo in jou’ (wat toevallig de botte titel van de film is).
Wachten bij de telefoon is zo oud als de telefoon zelf. Toch vat een gefrustreerd personage in de film genaamd Mary (Drew Barrymore) samen hoe veel gecompliceerder het probleem is geworden in een tijdperk van overkill aan communicatie:

“Ik mis de dagen dat je één telefoonnummer en één antwoordapparaat had, en dat ene antwoordapparaat één cassettebandje bevatte, en dat ene cassettebandje had een bericht van die man of niet. En nu moet je gaan rond het controleren van al deze verschillende portalen om te worden afgewezen door zeven verschillende technologieën. Het is vermoeiend.”

Geen twijfel mogelijk: dit zijn verraderlijke wateren voor iedereen die op zoek is naar echte romantiek. Dus wat kan er gedaan worden? Is er een alternatief voor dit ondraaglijke scenario? Het onwelkome antwoord is: waarschijnlijk niet. Het is een realiteit die je moet leren gracieus en geduldig te beheren. Hier zijn twee handige dingen om in gedachten te houden:

Weet wanneer je ze moet vasthouden . De waarheid is dat de meeste vrouwen de verstreken tijd voor een vervolggesprek meten in minuten. Na vierentwintig uur zijn velen er al van overtuigd dat er iets mis is, terwijl mannen angstig de dagen aftellen totdat het “veilig” is om te bellen. Waarom? Omdat voor de meeste mannen het ergste scenario is om overijverig, vervelend of behoeftig te lijken. Te snel bellen voelt riskant.

De hete tip: vrouwen, blijf weg van de paniekknop tot er minstens een week is verstreken. Mannen, als je geïnteresseerd bent, overdrijf dan niet je “comfortzone” wachttijd.

Weet wanneer je ze moet folden . In de film komt een ongewoon openhartig personage genaamd Alex ter zake wanneer hij een vrouw begeleidt die wanhopig wacht op een telefoontje van een vriend van hem. ‘Vertrouw me,’ zegt hij, ‘als een man je weer wil zien, zal hij ervoor zorgen dat het gebeurt.’ Het maakt niet uit hoe druk hij het heeft, hij zal een manier vinden om contact op te nemen als hij dat echt wil.

Waar het op neerkomt: als het meer dan een week na ‘Ik bel je’ nog steeds niet gebeurt, zie dan de feiten onder ogen: waarschijnlijk niet. Ga weg van je telefoon en ga weer op zoek naar degene die “alles in jou heeft”.