Hoe daten is als een spionagethriller

Stel je voor: het is volle maan op een donkere nacht, je arriveert op de geplande ontmoetingsplaats met niet meer dan een foto en een paar relevante feiten over de persoon die je ontmoet. Als je binnenkomt, scan je, op zoek naar tekenen van herkenning, op zoek naar iemand die ook naar jou op zoek is. Als je die persoon ziet, knik je en begin je naar hem toe te lopen.

Wat ik net beschreef, is natuurlijk een eerste date met iemand die je online hebt ontmoet, maar het is ook niet ver verwijderd van een scène uit een spionagethriller. Deze twee scenario’s lijken in eerste instantie misschien heel anders, maar het blijkt dat ze meer gemeen hebben dan je zou denken.

Bij die eerste ontmoeting met iemand die nieuw is, weet ik dat ik probeer vast te stellen of ik de juiste persoon heb ontmoet. Meestal ben ik niet bezig met een verkeerde identiteit, maar ik ben op zoek naar aanwijzingen – ik wil zien of er hier meer is dan alleen twee mensen die elkaar ontmoeten en praten. Ik ben op zoek naar tekenen dat deze persoon een potentiële dubbelspion is, of dat hij een partner in crime is.

Ik ben er niet op uit om zelf iemand voor de gek te houden. Ik ben niet op zoek naar iemand die niet naar mij op zoek is (hoewel het lijkt alsof spionnen vaak verliefd worden als ze er niet naar op zoek zijn, nietwaar?). Aan het eind van de dag denk ik dat we allemaal iemand willen hebben met wie we de mantel en de dolk kunnen laten vallen, wetende dat we elkaars rug hebben, wat er ook gebeurt.

Er is altijd een kans dat je draden gekruist worden. Iemand zal per ongeluk het codewoord zeggen en je zult denken dat ze jouw persoon zijn – en dat zijn ze niet. Misschien val je echt voor een dubbelagent – ze zijn goed in wat ze doen en je ziet het misschien niet aankomen.

Maar ik heb het gevoel dat een van deze keren, als je die coffeeshop, of restaurant of concertzaal binnenloopt, iemand naar je zal knikken als je de kamer scant en knikt. Dat knikje zal het begin zijn van iets, een geheime operatie die jullie beiden delen, iets waar je elke dag een beetje meer aan werkt.

Zoals bij elke spionagemissie, zul je een groot deel van de haken en ogen tegenkomen. Het is waarschijnlijk dat je op een gegeven moment vergeet de kabel in te pakken die je nodig hebt om een gebouw te beklimmen, of die vlammenwerper die je wilde meenemen. Dit zijn goede dingen, je kunt ze samen uitwerken.

Maar voordat dat allemaal gebeurt, als je nog steeds contact probeert te maken, vergeet dan niet het belangrijkste dat elke spion nodig heeft om te overleven: luister naar je instinct. Wees niet bang om het te bellen, om te besluiten dat dit toch niet de persoon is waar je op zat te wachten, zelfs als ze het codewoord wel kennen. Wees niet bang om het op een andere dag opnieuw te proberen. En aan de andere kant, wees niet bang om te ontdekken dat al je training, uitrusting en hoop je naar dit avontuur hebben geleid, met alleen deze persoon. Als het tijd is, laat het dan beginnen.

Cara Strickland schrijft vanuit haar huis in de Pacific Northwest over eten en drinken, geestelijke gezondheid, geloof en single zijn. Ze houdt van hete thee, goede wijn en diepe gesprekken. Ze zal altijd met je hond willen spelen. Maak contact met haar op Twitter @anxiouscook.