Hoe één woord me hielp om weer in liefde te geloven

Voor mij begint het allemaal rond mijn verjaardag. De angst dat is.

Als 16 september op de kalender verschijnt en ik besef dat ik weer een jaar zonder relatie heb – wat betekent dat ik (waarschijnlijk) nog een verjaardag, Halloween, Thanksgiving, Kerstmis en Nieuwjaar allemaal in mijn eentje zal doorbrengen – begin ik paniekerig te worden. Het is niet dat ik geen geweldige vrienden en familie heb om mee te vieren (ik heb dat heel erg), het is meer dat mijn verjaardag dient als een jaarlijkse herinnering aan het enige stukje van mijn levenspuzzel Ik heb het gevoel dat ik nog steeds mis : iemand om het mee door te brengen.

Er is niemand om me bloemen te sturen (of, eh, verjaardagsseks mee te hebben), niemand om mee te discussiëren over waar we Thanksgiving zullen doorbrengen, of om aan mijn familie voor te stellen. Sommigen zouden zeggen dat het een zegen is om single te zijn en je vakantie op je eigen voorwaarden te mogen dicteren. Maar na vier jaar precies dat te hebben gedaan, zou ik zeggen dat ik klaar ben om die plannen te gaan maken (zelfs als dat ruzie en compromissen betekent) en een leven op te bouwen met iemand anders.

Ik ben vrijgezel, zeker. Dat ben ik, ja, al heel lang. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst verliefd werd op iemand, en net als iedereen die alleen is, mis ik het om vastgehouden en aanbeden te worden. Maar in plaats van me te concentreren op de lange termijn (waar ik als Maagd de neiging toe heb), heb ik besloten mijn perspectief te veranderen.

In 2015, toen mijn 27e verjaardag kwam en ging, samen met al die vakanties die ik mezelf meesleepte om zonder iemand door te brengen, besloot ik dat als ik een gelukkiger 2016 zou hebben, het niet zou gebeuren omdat ik iemand geweldig ontmoette, maar omdat ik de keuze heb gemaakt om anders over mijn relaties te denken. En nog belangrijker, over mijn benadering van hen en hoe ik ze mijn eigenwaarde laat bepalen – of niet – bepalen.

Hoe? Ik heb Joy’ gekozen als mijn woord van het jaar. Het is een beetje spelen met een resolutie, in plaats van een enorme verandering aan te brengen, kies ik een woord dat mijn keuzes, mijn gedachten en mijn bedoelingen leidt. Door me te concentreren op de kleine – maar impactvolle – geneugten die ik dagelijks ervaar, bevrijd ik mezelf van me zorgen te maken over negen maanden vanaf nu wanneer ik 28 word, misschien allemaal door mijn eenzaamheid. Of als ik met de vakantie naar huis ga en twee weken met mijn ouders rondhang, zonder dat geweldige vriendje. Of als ik nog een nieuwjaarsfeest ga doen zonder een kus met iemand te delen (behalve mijn hond).

Door die druk van mezelf af te nemen, heb ik gemerkt dat ik me – in slechts een week tijd – al lichter voel.

Ik heb op de een of andere manier al meer hoop in de liefde dan ik eerder had. Door te beseffen hoeveel vreugde me omringt, kan ik ook zien dat vier jaar single zijn me niet minder geliefd of minder waard maakt om een grote liefde te vinden. In plaats daarvan heb ik meer tijd gekregen om te beseffen wie ik ben, waar ik van gemaakt ben en wat ik verdien als ik eenmaal in die relatie zit.

Want aan het eind van de dag, alle dates, alle jaren single zijn, alle teleurstellingen en alleen doorgebrachte vakanties – de echte les is niet hoe je liefde kunt vinden. Of hoe hard ik heb gewerkt om de juiste persoon te ontmoeten. Of hoe moedig ik ben geweest om nergens genoegen mee te nemen terwijl ik wachtte op iets ongelooflijk speciaals.

De les is leren hoe je vreugde kunt vinden. Want hoewel een gelukkige, gezonde relatie zeker vreugdevol zal zijn, zal het niet alles zijn. En op sommige dagen zal ik opnieuw naar de vreugde moeten zoeken wanneer die verloren is gegaan door jarenlang samenzijn, over kinderen, over de beproevingen waarmee het huwelijk en het ouder worden ons uitdagen.

Maar voor nu is het geruststellend om de vreugde van een paar goede oude gesprekken met vrienden te zien en ervan te genieten. De vreugde om eindelijk een yoga-hoofdstand te spijkeren, geeft kracht. De vreugde om de sterren aan de hemel te zien, zelfs als je tussen alle felle lichten van New York leeft, is inspirerend. En toen ik me realiseerde dat, na al die tijd dat ik me afvroeg wanneer ik eindelijk liefde zou vinden, misschien het vinden van de vreugde in het leven was wat ik al die tijd nodig had.

Lindsay Tigar is een 27-jarige alleenstaande schrijver, redacteur en blogger die in New York City woont. Ze begon haar populaire datingblog, Bekentenissen van een liefdesverslaafde, na een te veel vreselijke dates met lange, emotioneel onbereikbare mannen (haar persoonlijke zwakte) en ontwikkelt er nu een boek over, vertegenwoordigd door de James Fitzgerald Agency. Ze schrijft voor eHarmony, YourTango, REDBOOK en meer. Als ze niet aan het schrijven is, kun je haar vinden in een boks- of yogales, haar volgende reis boeken, rode wijn drinken met vrienden of haar schattige pup, Lucy, uitlaten.