Matchmaking over de hele wereld

Denk aan Yente, de matchmaker in Fiddler op het dak ? Ze was verantwoordelijk voor het koppelen van toekomstige bruiden en bruidegoms in haar gemeenschap op basis van hun gezinsfinanciën en achtergronden. In een van de beroemde scènes uit die musical zingen verschillende jonge meisjes:

Matchmaker, Matchmaker,
Maak een match voor mij,
Vind een vondst voor mij,
Vang me een vangst.
Matchmaker, Matchmaker,
Blader door je boek,
En maak van mij een perfecte match!

En hoewel Yente zelden ‘een perfecte match’ kon bieden, twijfelde niemand eraan dat ze een cruciale rol speelde in haar gemeenschap en ervoor zorgde dat de juiste jonge vrouwen bij de juiste jonge mannen terechtkwamen.

Tegenwoordig gaan de meesten van ons op zoek naar de “perfecte match” een beetje anders. Matchmaking is nog steeds een bloeiend bedrijf over de hele wereld, maar het is behoorlijk veranderd.

Historische matchmakers

Of we het nu hebben over een dorpsmoeder, een Ashkenazi-joodse shadchan, een hindoe-astroloog of een soort sjamaan die tarotkaarten schudt, koppelaars worden al lang gezien als essentiële adviseurs als het gaat om het creëren van deze belangrijkste vakbond. En natuurlijk, wanneer familiegeschiedenis en financiën – om nog maar te zwijgen van de sterren – dicteren dat twee mensen goed voor elkaar zijn, kan het voor iedereen, inclusief het jonge stel, behoorlijk moeilijk maken om bezwaar te maken.

Het is nu misschien moeilijk te geloven, maar de rol van de matchmaker werd (en wordt in sommige culturen nog steeds) zeer serieus genomen. Nog niet zo lang geleden werden koppelaars in Litouwen geëerd op de bruiloften van hun vakbonden en kregen ze vaak meer aandacht dan de bruid en bruidegom. Ze werden echter ook verantwoordelijk gehouden voor het succes van het paar.

Andere, minder formele vormen van matchmaking vonden plaats rond bepaalde sociale evenementen en dansen. In het grensgebied van Noord-Amerika waren bijvoorbeeld de line dance en square dance tradities die vaak een grote rol speelden bij het bepalen van toekomstige partners (wat natuurlijk een behoorlijke druk legde op het vermogen van de dansers om te doen-si-do) . In boerengemeenschappen dienden religieuze en andere sociale bijeenkomsten als vroege locaties voor koppelaars, die dergelijke evenementen bijwoonden en gezinnen adviseerden over welke potentiële huwelijksleeftijdskinderen beschikbaar waren en compatibel waren met hun eigen kinderen. Geestelijken vervulden deze rol vaak op de een of andere manier – denk bijvoorbeeld aan de dorpspriester in de middeleeuwse katholieke samenleving of de rabbijn in traditionele joodse gemeenschappen – aangezien zij gewoonlijk enkele van de meest vertrouwde autoriteiten in die samenlevingen waren.

In traditionele Russische samenlevingen behoorden koppelaars vaak tot de meest gerespecteerde mensen in de gemeenschap. Of ze hun taken nu uit goede wil voor de families uitvoerden of zichzelf professioneel verhuurden, koppelaars werden onmisbare spelers in de belangrijke taak van partnerselectie. Een van hun belangrijkste taken, na het voorstellen van een mogelijke match, was het opzetten van een bijeenkomst genaamd smotrini (van het Russische woord voor “kijken”). De potentiële bruidegom en zijn familie bezochten het huis van de toekomstige bruid, waar werd bepaald of het paar zich zou gaan verloven.

Het is duidelijk dat de meesten van ons tegenwoordig heel anders te werk gaan om onze potentiële partners te vinden. Maar matchmaking is nog steeds een aantrekkelijke optie voor mensen in alle verschillende culturen. Laten we eens kijken naar enkele recentere alternatieven.

Traditionele matchmaking

In bijna alle oude culturen waren er traditionele koppelaars. In feite werden bijna alle huwelijken op de een of andere manier gearrangeerd, totdat de mythologie van de romantische liefde in de middeleeuwen begon te bloeien in de christelijke wereld. Er was geen veronderstelling dat ‘ware liefde’ een universeel mensenrecht was, en jonge mensen hadden geen vrije keuze om hun partner te kiezen. Ze waren volledig afhankelijk van hun ouders en de professionele hulp van koppelaars bij het selecteren van hun toekomstige echtgenoten.

En hoewel die praktijk tegenwoordig veel minder vaak voorkomt, zijn er nog steeds veel traditionele koppelaars in de moderne samenleving. Denk bijvoorbeeld aan de gearrangeerde huwelijken die in veel culturen nog heel gebruikelijk zijn. Zelfs in de postmoderne westerse samenleving zijn er nog tal van traditionele matchmakers die hun vak uitoefenen en mensen één voor één matchen. Als je het niet gelooft, Google dan gewoon op de term ‘miljonairclub’ en je zult tientallen sites vinden die, zoals een bedrijf het uitdrukt, ‘succesvolle mannen helpen om hun mooie en intelligente vrouw of vriendin te ontmoeten’.

Dit is natuurlijk maar een kleine stap verwijderd van het soort matchmaking dat mannen verbindt met vrouwen uit andere landen. De uitdrukking “postorderbruid” kwam decennia geleden in de gewone volkstaal, en hoewel de foto’s van vandaag in kleur op een computerscherm staan in plaats van een korrelige zwart-witfoto in een envelop, is de bijgewerkte versie van deze verouderde praktijk nog steeds levend en wel.

Dus als je een beetje hulp zoekt terwijl je op zoek bent naar de juiste iemand die alles kan bieden wat je wilt in een relatie, kies dan verstandig je hulp. Er is een oud Russisch spreekwoord: “Kies een koppelaar, geen bruid.” We weten niet zeker of we de wijsheid in dit gezegde van harte onderschrijven. Maar als je hulp wilt bij het vinden van de juiste persoon voor jou, vraag die hulp dan aan iemand die een idee kan krijgen van wie je werkelijk bent en die je kan voorstellen aan de persoon die goed bij je past en die jou kan maken. een leven lang zo gelukkig mogelijk.