Elizabeth Gilbert: Wat ik heb geleerd over liefde

Na een moeilijke scheiding en een onbevredigende rebound-relatie, nam Elizabeth Gilbert een pauze van haar dagelijkse leven en ging op reis naar Italië, India en Bali, om vreugde te hervinden en spiritualiteit en balans te vinden. Haar zoektocht werd de basis van haar bestverkopende memoires Eet bid heb lief .

Ze vond onderweg ook liefde, die de miljoenen die het boek hebben gelezen of de gelijknamige film hebben gezien, met in de hoofdrol Julia Roberts en Javier Bardem, zelf konden observeren.

Nu heeft Gilbert haar eerste roman in twaalf jaar geschreven, De handtekening van alle dingen , een meeslepend verhaal over liefde, avontuur en ontdekking. O Magazine noemde het ‘de roman van je leven’ en de… Wall Street Journal noemt het “het meest ambitieuze en puur ingebeelde werk van [Gilbert’s] 20-jarige carrière.”

De handtekening van alle dingen volgt het lot van de buitengewone familie Whittaker door de 18e en 19e eeuw, met speciale aandacht voor Alma Whittaker, een botanicus, die verliefd wordt op Ambrose Pike, een kunstenaar. Ze zijn een onwaarschijnlijk koppel, maar het is hun zoektocht naar verlichting die hen samenbrengt terwijl ze ons meenemen op hun wereldwijde ontdekkingsreis.

Dus, wie beter dan Gilbert, die nog steeds getrouwd is met Jose Nunes – de man die ze ontmoette en op wie ze verliefd werd op Bali, om zaken van het hart te bespreken? Lees verder voor haar kijk op wat ze heeft geleerd over liefde.

eH: Vertel me eerst, wat vind je het leukst aan je leven op dit moment?

bv: Oh, mijn god, twee dingen. Ik hou van mijn gelukkige relatie en ik hou van mijn creatieve vrijheid. Het is grappig omdat Freud altijd zei dat het punt van psychoanalyse en het punt van geestelijke gezondheid om twee redenen was: zodat je kon liefhebben en werken. Want als je in je eigen leven bent, met de obstakels van je geest en je problemen, zijn dat de twee dingen die je echt nooit helemaal goed kunt krijgen. Om een gezond leven te leiden, denk ik dat je beide dingen nodig hebt. Ik ben tegenwoordig echt heel dankbaar dat ik gezonde liefde en gezond werk heb, die beide veel vrijheid in zich hebben – veel discipline en veel vrijheid.

eH: Denk je dat het belangrijker is om bemind te worden of om lief te hebben?

bv: Ik vind dat een verkeerde keuze. Ik denk dat dat gepaard gaat met een raar, dramatisch idee van zelfopoffering en martelaarschap dat we in de westerse cultuur hebben en die altijd zegt dat er iets moet worden opgegeven om iets te ontvangen. Ik denk eigenlijk dat je beide kunt hebben.

eH: Wat is het moeilijkste aan liefde?

bv: Ik denk dat hoe meer je liefhebt, hoe meer je jezelf openstelt voor het potentieel om op een dag erg gekwetst te worden. Dat geldt zowel voor vriendschappen als voor romantische relaties, en ook voor je familie, toch? Wat zeggen ze: hoe dichter het mes, hoe dieper de snede? Ik denk dat het een Italiaanse uitdrukking is. Degenen die het dichtst bij je staan, hebben de meeste macht om je pijn te doen. Dat is dus het risico. Maar je moet die dobbelstenen gooien.

eH: Wanneer zou je zeggen dat het de eerste keer was dat je echt liefde vond?

bv: Ik ben bijna elke minuut van mijn leven verliefd geworden. Verliefd worden is voor mij nooit een probleem geweest. Liefde in stand houden is een probleem voor mij. Zodra ik het woord voor het eerst hoorde, denk ik dat ik waarschijnlijk al verliefd was op het idee van liefde.

eH: Betekent liefde nu iets anders voor jou dan 10 jaar geleden?

bv: Godzijdank, ja, en zelfs meer anders dan 20 jaar geleden. Ik denk dat ik veel moeite had toen ik in de twintig en begin dertig was, zelfs om het verschil tussen verliefdheid en liefde te onderscheiden. Ik was erg opgewonden door verliefdheid omdat verliefdheid erg opwindend is. Het is een medicijn. Maar het is niet noodzakelijk hetzelfde als liefde. In feite is het dat nooit. Dus ik denk dat ik, nadat ik mijn verslaving aan verliefdheid had opgegeven, eindelijk zoiets als echte liefde kon hebben.

eH: Hoe weet je of iemand The One is?

bv: Ik denk dat het voor iedereen een ander antwoord is. Ik denk dat ik voor mij de persoon zou zeggen die je het beste van jezelf geeft zonder te willen dat je op 25 verschillende manieren transformeert, of zonder dat je het gevoel hebt dat je op 25 verschillende manieren moet transformeren om de goedkeuring van die persoon te behouden of hun genegenheid winnen. Iemand die denkt dat precies wie je bent helemaal perfect is, is degene. Zo ook in de andere richting.

eH: Als je dat volgt, geloof je dat er maar één soulmate is voor elke persoon, of is het mogelijk dat er meerdere matches zijn?

bv: Ik denk dat er meerdere, en meerdere, en meerdere overeenkomsten zijn. Ik denk dat het idee van de zielsverwant een van de gevaarlijkste en meest onbegrepen ideeën in het romantische universum is. Ik denk dat het mensen echt meer schaadt dan dat het hen helpt, omdat het de inzet ongelooflijk hoog stelt.

Ik geloof echt dat er mensen zijn die zielsverwanten zijn, maar ik schreef hierover in Eet bid heb lief . Ik ben gaan geloven dat je niet per se je leven met die persoon moet doorbrengen. De taak van een soulmate is om je de spiegel voor te houden en je alles over jezelf te laten zien dat je moet zien. Soms is dat ongelooflijk pijnlijk. Het is meestal intens en het zorgt niet per se voor een comfortabele of zelfs voedende relatie.

Dus ik denk dat het soms de taak van een zielsverwant is om binnen te komen en je wakker te maken, je te laten veranderen, en dan weg te gaan en uit je leven te gaan, zodat je een partner kunt gaan zoeken, en dat is wat ik denk dat je echt zou moeten werken voor meer dan een zielsverwant. Er zijn veel keuzes voor partners.

eH: Dus over partners gesproken, wat heb je nodig in een partner om de relatie succesvol te maken?

bv: Ik denk dat er zoiets bestaat als kernbehoeften die mensen hebben. Ik denk dat ze per persoon verschillen, dus ik denk niet dat daar een universeel antwoord op is. Ik denk dat je universeel kunt zeggen dat het echt belangrijk voor je is om erachter te komen wat je kernbehoeften zijn en dan iemand te zoeken die deze beantwoordt.

Stel dat je geloof het belangrijkste in je leven is, je zult het waarschijnlijk niet zo goed doen bij een sceptische atheïst. Stel dat het belangrijkste in je leven onafhankelijkheid is, dan doe je het misschien niet goed met iemand die erg aanhankelijk en afhankelijk is. Of zeg dat het belangrijkste in je leven is om een gezin te hebben en je bent met iemand die zigeuner wil zijn, dat gaat waarschijnlijk niet lukken.

Ik denk dat je pas echt kunt weten wat je kernbehoeften zijn als je een bepaalde leeftijd hebt bereikt en je jezelf eindelijk leert kennen. Dan ben je in een betere situatie om de juiste persoon te kiezen.

eH: Welk advies heb je voor mensen die worstelen met zelfliefde?

bv: Dit is zo raar om te zeggen. Ik hoop dat ik dit goed overbreng, want het was erg waardevol voor mij toen iemand het tegen me zei: Als je jezelf haat of niet van jezelf kunt houden, dan is een van de vragen die je moet stellen: Waarom denk je dat je bent zo speciaal? Ik weet dat dat tegenstrijdig klinkt, maar waarom denk je dat je zo speciaal bent dat je zelfhaat en haat verdient, terwijl alle anderen in je leven je waarschijnlijk erg vergevingsgezind en accepterend zijn?

Zelfhaat is vreemd. Het is narcisme, maar het is narcisme vermomd als haat, in plaats van liefde. Maar het blijft een soort narcisme. Het zegt dat ik alleen niet waardig ben. Dus je plaatst jezelf nog steeds in een andere categorie dan alle anderen.

Iemand vertelde me dat eens toen ik een periode van zelfhaat doormaakte en het me echt wakker maakte dat er niet veel verschil is tussen zelfhaat en zelfingenomenheid. Bij beide gaat het er echt om dat je jezelf op de eerste plaats zet. Als je daar afstand van kunt nemen, een kleine inschatting kunt maken en jezelf als een vreemde kunt zien in plaats van als de jij met wie je zo vertrouwd bent, dan kun je beginnen te herkennen dat dit een persoon is die liefde waard is , goede dingen, geluk en tevredenheid. Dat is het begin van mededogen met jezelf.

eH: Advies voor vrouwen die nog steeds op zoek zijn naar romantische liefde? Vooral de 30-plussers.

bv: Ten eerste, als je ouder bent dan 30, is dat eigenlijk het moment waarop je op zoek moet gaan naar liefde. Het is zo grappig omdat al het onderzoek dat ik ooit heb gedaan over het huwelijk, nadat ik een heel boek over het huwelijk heb geschreven [ Toegewijd: een scepticus sluit vrede met het huwelijk ], toonde aan dat je bijna niet te lang kunt wachten. Ik weet dat er een cultureel ingeteelde paniek is die vrouwen zouden moeten voelen als ze een bepaalde leeftijd hebben bereikt en ze The One nog niet hebben gevonden. Ze zouden zich onvervuld moeten voelen of dat ze hun kans hebben gemist.

Statistisch gezien is dit helemaal niet waar. De gelukkigste huwelijken ter wereld zijn huwelijken die plaatsvinden als mensen ouder zijn. Hoe ouder je over het algemeen wordt, hoe betere beslissingen je neemt over je leven. We nemen allemaal betere beslissingen als we ouder zijn dan wanneer we jonger zijn. [Leeftijd] geeft u de beste mogelijkheid dat u iemand moet vinden die het beste bij u past.

eH: Op welke leeftijd ontdekte je je doel? Denk je dat we allemaal een doel in het leven delen, of is dat voor iedereen anders?

bv: Ik denk dat iedereen een ander doel in het leven heeft, en dat maakt het leven zo moeilijk. Was het maar zo simpel. Ik denk dat ik echt geluk heb gehad, want ik heb altijd geweten dat ik schrijver wilde worden en ik had nooit interesse in iets anders. Dus op een manier die het gemakkelijker maakte omdat het me een eenpuntige focus gaf. Maar op een andere manier maakte het mijn leven moeilijker omdat ik er zo op gefocust was dat ik andere delen van mezelf verwaarloosde.

Ik denk dat ik het gevoel had dat ik, omdat ik het antwoord al wist, niet veel werk hoefde te doen. Het is bijna alsof ik het gevoel had dat ik de lerarengids had die het antwoord bevatte en het antwoord was: ga schrijver worden en alles zal geweldig voor je zijn.

Dus ik heb mijn vaardigheden in mijn leven professioneel ontwikkeld, maar ik heb niet echt veel van de emotionele en psychologische dingen in mijn leven ingehaald – en toen haalden ze me in. Toen ontdekte ik dat ik andere doelen had dan schrijver zijn. Ik moest ook leren een volwassen, liefdevol en behulpzaam persoon te zijn.

eH: Nog een laatste vraag. Jij en Jose hebben elkaar ontmoet in een tropische omgeving. Nu woon je in New Jersey. Ik denk dat de vraag voor mij is: hoe sluit je een compromis om een relatie te laten werken? New Jersey heeft een aantal mooie plekken, maar het is zo anders dan Bali.

bv: Wat ik leuk vind dat bij ons werkt, is dat we allebei echte zwervers zijn. Mijn man heeft minder gehechtheid aan plaats dan enig mens die ik ooit in mijn hele leven heb ontmoet. En idem dat op materiële objecten. Ik ken niemand die minder nodig heeft dan hij nodig heeft. Hij maakt zich geen zorgen en het maakt hem zelfs niet uit waar hij is. Hij houdt er niet van om het koud te hebben, dat is één ding.

We reizen dus veel tijdens de wintermaanden. Hij heeft kinderen in Australië en we gaan vaak terug naar Indonesië. Anders houdt hij er gewoon niet van om opgesloten te zitten. Ik hou er ook niet van om vast te zitten en ik denk dat de reden waarom ons leven in ons rustige stadje in New Jersey werkt, is omdat we constant tegen elkaar zeggen: “Kijk, op het moment dat je hier niet wilt zijn, gewoon laat het me weten. We gaan. Waar wil je heen? Wil je naar Frankrijk verhuizen? Wil je naar Costa Rica? Geef me het woord en dan zijn we van dit huis af en kunnen we zal het doen.”

Ik denk dat het feit dat we elkaar daar de hele tijd van geruststellen, het zo comfortabel maakt om hier te zijn, want ik denk dat als een van ons het gevoel zou hebben dat de ander zou zeggen: “Ik kan hier alleen maar wonen. Ik moet wees in dit niet-bestaan met deze mensen,” ik denk dat we ons daardoor echt verstikt zouden voelen.

Dus ik denk dat het feit dat we allemaal een kaart hebben die we op elk moment mogen spelen, zegt: “Ok, we zijn klaar.” Dan pakt de ander gewoon in en vertrekt. Ik denk dat dat het succesvol maakt. Het is een pathologie die we delen – maar we delen het tenminste. We zijn allebei echt bereid om dingen los te laten en weg te rennen in een oogwenk.