Pride and Prejudice in Pakistan: een interview met de ongetrouwde auteur Soniah Kamal
Ik ken maar heel weinig lezers, vooral vrouwen, die geen speciaal plekje in hun hart hebben voor het werk van Jane Austen. Misschien zijn er maar weinig auteurs die het soort cult-aanhang kunnen ontwikkelen dat Austen in de loop der jaren heeft genoten.
Love for Austen’s klassieker moedigde de in Pakistan geboren auteur Soniah Kamal aan om Pride and Prejudice in het hedendaagse Pakistan te herinterpreteren, waardoor lezers inzicht krijgen in de cultuur en een andere kant van Austen laten zien. Het resultaat is Unmarriageable, waardoor ik zowel diep nadenk als moest lachen.
Ik sprak met Kamal om over haar nieuwe boek te praten en waarom Jane Austen nog steeds zo populair is, vooral voor alleenstaande vrouwen.
Vertel eens over je boek?
Ik beschrijf het als een verhaal over vijf zussen, hun vrienden, vijanden en vijanden en te veel door huwelijken geobsedeerde moeders, dat zich afspeelt in het hedendaagse Pakistan waar het drinken van chai het nationale tijdverdrijf lijkt en lekker eten een volwaardige sport is.
Hoe kwam je op het idee om Pride and Prejudice in Pakistan te vestigen? Wat was je bijzonder geïnteresseerd om daar te verkennen?
Zodra ik Pride and Prejudice op mijn zestiende voor het eerst uit had gelezen, wist ik dat ik het in Pakistan wilde spelen. In Pakistan studeerde ik in een Engels middelbaar schoolsysteem, wat inhoudt dat ik Britse literatuur studeerde en voor de lol Enid Blyton las, een enorm productieve Britse auteur, die bekend staat om koloniale kinderen van een bepaald tijdperk zoals JK Rowling tegenwoordig voor kinderen is. Ik heb ook een tijdje op een internationale school in Saoedi-Arabië gezeten die een bibliotheek had met een brede selectie boeken. Ik las Judy Blume, SE Hinton, LM Montgomery, enz. Als zodanig stond ik te popelen om verhalen te lezen die mijn eigen cultuur weerspiegelden, maar er waren geen verhalen in het Engels voor kinderen in Pakistan die ik kende. Het werd een tweede natuur voor mij om wat ik las om te zetten in Pakistan’, zodat scones veranderden in kippasteitjes en gemberbier in RC Cola. Achteraf gezien was het heel normaal voor mij om Pride and Prejudice in Pakistan te willen resetten. De zorgen in Austens klassieke komedie over manieren, zoals het belang van sociale status, de schijn ophouden, goed trouwen voor zowel mannen als vrouwen, hoewel de criteria anders zijn, worden nog steeds sterk weerspiegeld in het hedendaagse Pakistan en ik wilde deze dieper onderzoeken.
Wat denk je dat Jane Austen en haar werk nog steeds zo geliefd en relevant maakt voor vandaag?
Jane Austen is een zeer moderne schrijver. Ze laat zich niet verzanden door prediking of door autoritaire terzijdes. Haar romans zijn snel en de manier waarop ze sociale absurditeiten vastlegt is zo grappig en dat houdt haar vandaag de dag niet meer relevant. Kijk overal om je heen en je herkent een van haar creaties. Austen is nog steeds een van de meest scherpzinnige waarnemers van de menselijke natuur ooit en ik weet zeker dat ze een fantastische psycholoog zou zijn geweest. Elk van haar romans gaat over vrouwen, de keuzes die ze maken en de manier waarop ze omgaan met relaties met elkaar.
Pride and Prejudice, en het werk van Jane Austen in het algemeen, zijn lange tijd favoriet geweest bij alleenstaande vrouwen. Waarom denk je dat dat zo is, en wat hoop je dat je boek die lezers en die discussie zal brengen?
De romans van Jane Austen zijn favoriet bij velen en niet alleen bij alleenstaande vrouwen. Ik heb echt bewondering voor het feit dat Austen ervoor koos om single te blijven. Op een avond werd ze ten huwelijk gevraagd door een rijke man, Harris Bigg-Wither, maar de volgende ochtend zei ze nee. In de tijd van Austen hadden vrouwen van haar specifieke klasse weinig andere opties om in hun eigen levensonderhoud te voorzien dan een gouvernante te zijn, een vooruitzicht dat Austen ons vertelt is niet zo aardig volgens Jane Fairfax in Emma, en dus voor haar om de financiële zekerheid te hebben geweigerd Mr Bigg zou hebben aangeboden, is een groot probleem. In Pride and Prejudice weigert Elizabeth Bennet twee voorstellen en ik denk dat vrouwen overal van haar houden omdat ze nee zeggen tegen zomaar met iemand trouwen omwille van het huwelijk. In Regentschap Engeland, net als in het huidige Pakistan, werden huwelijken gearrangeerd op andere criteria dan liefde, dus het was moedig en moedig om haar heldinnen te laten volharden in liefde. Unmarriageable heeft een heldin die niet alleen onvermurwbaar is dat ze niet wil trouwen om de titel van Mrs.’ maar ook dat ze geen kinderen wil. Ik denk dat terwijl onze wereld alleenstaande vrouwen begint te accepteren, we nog steeds verrast worden door vrouwen die geen moeder willen zijn.
Wat hoop je voor je lezers als je je boek de wereld instuurt?
Om een glimlach op hun gezicht te toveren en verbindingen te leggen tussen culturen, landen en lezers over de hele wereld. Immers, hoe graag we ook zelf boeken lezen, het hele doel is om in de schoenen van iemand anders te stappen en een ander leven te leiden via de pagina’s. Dit specifieke citaat uit Unmarriageable vat het samen en resoneert met lezers overal “O’Connor, Austen, Alcott, Wharton. De emoties en situaties van personages zijn universeel toepasbaar in alle culturen, of je nu een keizerlijke jurk, shalwar kurta of kimono draagt .”
Cara Strickland schrijft vanuit haar huis in de Pacific Northwest over eten en drinken, geestelijke gezondheid, geloof en single zijn. Ze houdt van hete thee, goede wijn en diepe gesprekken. Ze zal altijd met je hond willen spelen. Maak contact met haar op Twitter @anxiouscook.
