Styl lat 20. w stanie wolnym: wywiad z autorką Maią Chance

Zakochałam się w uroczych bohaterkach Mai Chance, Loli (wdowiałej opiekunce towarzystwa, która po śmierci męża znalazła się w trudnej sytuacji finansowej) i Bercie, jej byłej kucharce, która zostaje jej partnerem biznesowym w agencji detektywistycznej The Discreet Retrieval Agency . Akcja serialu rozgrywa się w latach 20. XX wieku w Nowym Jorku i jest wypełniona highballami, ciastami i intrygami.

Czytając, zdałem sobie sprawę, że jedną z moich ulubionych rzeczy w serialu był fakt, że obie te kobiety były singielkami, a ich postacie były zniuansowane i interesujące. Są silni i wrażliwi na różne sposoby i polegają na sobie nawzajem, tworząc przyjaźń równych sobie, nawet jeśli po drodze prowadzą randki z mężczyznami.

Spotkałem się z Maią, aby porozmawiać o jej inspiracji do serialu i zobaczyć, jakie rady randkowe mogą dać Lola i Berta.

Opowiedz mi trochę o serialu?

To serial osadzony w latach 20. XX wieku. To dwie kobiety – była opiekunka towarzystwa, która znalazła się w trudnych czasach; współpracuje ze swoją byłą szwedzką kucharką Bertą i otwierają coś w rodzaju małej agencji detektywistycznej. Chcą tylko odzyskać rzeczy – nazywają siebie The Discreet Retrieval Agency – ale rzeczy zawsze się zdarzają i zamiast tego zwykle uwikłają się w tajemnicę morderstwa.

Rzadko zdarza się znaleźć serial, w którym występują dwie pojedyncze kobiety. Co sprawiło, że wybrałeś tę dwójkę, aby kierować agencją Discreet Retrieval?

Cóż, osobiste pochodzenie – myślę, że te dwie postacie, Lola i Berta, są w pewnym sensie zainspirowane latami, kiedy miałem około 20 lat i mieszkałem z moją najlepszą przyjaciółką. Oboje byliśmy singlami i było ciężko, oboje byliśmy przywiązani finansowo i ciężko pracowaliśmy, i oboje spotykaliśmy się – wiesz, przechodziliśmy przez żabopodobnych mężczyzn – ale z perspektywy czasu był to jeden z najbardziej zabawnych okresów w moim życiu. Więc jest w tym coś z naszej przyjaźni – trochę dzikie, trochę pijane, czasy i bycie biednym i brzydkim.

Z bardziej książkowego punktu widzenia, pomyślałem po prostu, że byłoby naprawdę fajnie mieć dwie osoby, które w pewnym sensie mogą przejść przez różne warstwy społeczne. Mają te różne sieci społecznościowe. Berta, była kucharka, zna wszystkich służących na całym świecie – zawsze zna kogoś, kto kogoś zna, a Lola ma pochodzenie z wyższych sfer. Pomiędzy nimi mają wiele różnych zestawów umiejętności społecznych i kontaktów. Pomyślałem, że fajnie byłoby je rzucić razem – oczywiście z psem.

Jakie są różnice, które zauważyłeś podczas pisania postaci w innym czasie, a co się nie zmieniło?

Cóż, pisałem także w epoce wiktoriańskiej, z inną serią i porównując te dwie: lata 20. są znacznie bardziej świeże i nowoczesne; kobiety były wyzwolone seksualnie i miały o wiele więcej wolności, a ty mogłaś być kobietą zawodową i nie być uważana za kompletną starą pannę. W epoce wiktoriańskiej sprawy były o wiele trudniejsze dla samotnych kobiet, więc fajnie jest pisać lata dwudzieste – żeby ludzie rzeczywiście chodzili na randki i tańczyli lub do kina, podczas gdy w wiktoriańskim serialu, w którym robię zaloty, zaloty są bardzo ograniczone i trochę niewygodne.

Staram się myśleć o tym, jak lata dwudzieste różniłyby się od dzisiejszych i myślę, że to po prostu coraz więcej wolności dla kobiet i mniej stygmatów przypisywanych różnym projektom i przyzwyczajeniom.

Jak myślisz, jaką radę udzieliłyby Lola i Berta na temat miłości, randek i bycia singlem?

Myślę, że Berta miałaby więcej praktycznych rad, ponieważ zdecydowanie ma życie miłosne w serialu, ale nie chce, aby jej życie uczuciowe utrudniało jej wolność. Odrzuciła nawet propozycje różnych mężczyzn w serialu, nawet jeśli je lubi, ponieważ naprawdę skupia się na tym, aby agencja kliknęła. Myślę więc, że prawdopodobnie powiedziałaby, że połóż swoją karierę na pierwszym miejscu, chociaż ma pewne zastrzeżenia, kiedy mówi o tym Loli, ponieważ jest starsza. Berta mówi, że przekroczyła już wiek, w którym chciała założyć rodzinę, więc dlaczego miałaby odebrać jej część wolności?

Lola ma pewne pragnienie posiadania dzieci, na pewnym poziomie, ale jest też naprawdę skonfliktowana przez rodzaj głosu jej matki, która rozbrzmiewa w jej głowie, która chce, żeby wyszła za mąż i ustatkowała się, a także za pieniądze. Nie wiem, czy jest w stanie udzielić porady, po prostu odnajduje swoją drogę i popełnia wiele błędów – ale jest odważną osobą, więc może byłoby coś, aby spróbować swoich sił i być odważnym i figurowym to nawet jeśli nie jest to to, co przygotowała dla ciebie twoja mama lub kultura.

Od czasu, gdy byłaś samotną kobietą, jakie są niektóre rzeczy, które chciałbyś wiedzieć, lub rzeczy, o których chciałbyś, abyś mógł powiedzieć swojemu samotnemu ja z punktu widzenia, w którym jesteś teraz?

Jest tak wiele rzeczy, chociaż wydaje mi się, że czasami po prostu trzeba przez to przeżyć, zwłaszcza po dwudziestce, kiedy wciąż odkrywasz ludzi.

Czuję, że nie zdawałem sobie sprawy, albo nie zauważyłem, albo zbyt akceptowałem randkowanie z mężczyznami, którzy nie byli tak naprawdę mili i nie okazywali mi szacunku. A teraz zastanawiam się, dlaczego to zrobiłem? Po prostu żałuję, że nie. Żałuję, że jakoś nie skupiłem się bardziej w moim umyśle na tym, że to właśnie się działo i zakończyłem wcześniej, zamiast przedzierać się przez to.

Nie chcę mówić, że ludzie się nie zmieniają, ponieważ myślę, że ludzie się zmieniają, ale nie sądzę, że jedna osoba może zmienić inną osobę. Nie możesz po prostu być jak och, tak bardzo cię kocham, dlaczego nie możesz się dla mnie zmienić? Ludzie nie zaczynają zachowywać się ładniej bez powodu, to brzmi tak cynicznie, ale myślę, że naprawdę nie można kogoś zmienić. Widziałem, jak robiły to moje koleżanki. W pewnym sensie poświęcają się jak Och, jeśli po prostu wystarczająco go pokocham, wszystko się poprawi. Miłość tak naprawdę nie działa. Myślę, że nasza popkultura sprawia, że czujemy się jak w Disneyowskim wyobrażeniu o magicznej sile, która może się zmienić jak w Pięknej i Bestii czy coś, ale tak naprawdę tak nie jest. W końcu znalazłem osobę, która była już dobrą osobą, ale oczywiście, można chyba powiedzieć, podtekstem jest to, że naprawdę byłem w dłuższych związkach z prawdziwymi palantami.

Czy uważasz, że twoje doświadczenia jako jednej osoby wpłynęły na pisanie tej serii?

Zdecydowanie tak myślę. Moi bohaterowie w tej serii są naprawdę odważni i coś robią, mają swoją agencję i robią wiele ryzykownych rzeczy, aby rozwiązać swoje sprawy, ale wciąż jest to poczucie odrobiny niepewności w ich życiu; wszystko wisi na włosku na różne sposoby, czy to finansowo, czy ryzykując społecznie, ryzykując swój biznes lub nie będąc w stanie zapłacić czynszu. Kiedy jesteś samotną kobietą, jest wiele wyjątków od tego, ale z mojego doświadczenia wynika, że bycie samotną jest po prostu droższe, ponieważ nie dzielisz wszystkich kosztów, więc zdecydowanie było to uczucie bycia tam i bycia odważny i robi to, ale jednocześnie czuje, że kultura w pewnym sensie mówi ci, że jeśli nie masz mężczyzny, to tak naprawdę nie jest to prawdziwe, jakby to tylko udawanie – mają wielu ludzi działających jak ich agencja jest po prostu małą grą, ponieważ nie ma w niej męskiego detektywa.

Twoje postacie są zaciekle niezależne, ale wciąż podatne na ataki; bezczelny i słodki; i bardzo ludzki. Co masz nadzieję, że Twoi czytelnicy zabiorą im czas spędzony z nimi?

Zdecydowanie chcę, aby czytelnicy odnosili się do postaci. Chcę, żeby kibicowali im nawet wtedy, gdy popełniają błędy. Kiedy czytam książkę, tak naprawdę nie lubię postaci, które mają ją razem. Moi bohaterowie, zwłaszcza Lola, ma pewne awarie garderoby, co, jak sądzę, to coś, co mi się przytrafia. Chcę, aby ludzie czuli się związani z postaciami – myślę, że czytamy te historie, aby zobaczyć, jak ktoś przechodzi przez trudną sytuację i chcemy zobaczyć, jak ludzie bardzo się starają, a czasem zawodzą, ale ostatecznie wygrywają, myślę, że dlatego czytamy powieści takie jak ta, poza rozrywką chcemy, aby zwykli ludzie byli źli i odnosili sukcesy.

Połącz się z Maią dalej na jej stronie internetowej.

Cara Strickland pisze o jedzeniu i piciu, zdrowiu psychicznym, wierze i samotności ze swojego domu na północno-zachodnim wybrzeżu Pacyfiku. Lubi gorącą herbatę, dobre wino i głębokie rozmowy. Zawsze będzie chciała bawić się z twoim psem. Połącz się z nią na Twitterze @anxiouscook.