Het belang van bedanken

Tel je zegeningen, noem ze één voor één

Voor degenen onder ons die veel tijd hebben doorgebracht in protestantse erediensten, de hymne waarnaar wordt verwezen, is er een die velen van ons zich waarschijnlijk herinneren dat ze met ongegeneerd enthousiasme zongen. Deze hymne geeft het gevoel weer dat we niet alleen moeilijke tijden overleven, maar er ook absoluut doorheen floreren als we de tijd nemen om dankbaar te zijn. Deze hymne dient als een effectieve herinnering om systematisch na te denken over de gebeurtenissen in ons leven die gebeuren die we niet verdienen, waar we intens van genieten en die opzettelijk voor ons zijn gedaan.

Het blijkt dat het benoemen van onze zegeningen een eenvoudige manier is om een gelukkiger leven te leiden.

Dr. Robert A. Emmons heeft zojuist een boek gepubliceerd met de titel “bedankt!” dat een overzicht geeft van de rol die dankbaarheid speelt in de menselijke ontwikkeling en het bestaan. Dit zeer toegankelijke boek legt het belang van dit essentiële menselijke gevoel vast door middel van een overzicht van wetenschappelijk werk en talrijke historische voorbeelden. De zorgvuldige aandacht die hij besteedt aan het experimentele werk op dit gebied, brengt genoeg realisme in de soms bovenmenselijke voorbeelden van dankbaarheid, waardoor ik me geïnspireerd voelde door het lezen ervan.

In zijn boek beschrijft Emmons een studie die hij in 2003 publiceerde en die herziening verdient. De boodschap die we mee naar huis nemen is dat mensen die de tijd nemen om na te denken over waar ze dankbaar voor zijn, simpelweg gelukkiger zijn dan degenen onder ons die 24/7 met ons hoofd voor onze computers begraven liggen. Hier zijn de details.

In een onderzoek van 10 weken liet Emmons deelnemers tien weken lang dagboeken bijhouden, die waren gecodeerd voor voorbeelden van geluk. Bovendien liet hij vanaf de tweede week een groep deelnemers vijf dingen opschrijven die de afgelopen week waren gebeurd en waarvoor ze dankbaar waren. Een andere groep schreef vijf problemen op waarmee ze elke week te maken hadden, een derde groep schreef gewoon vijf dingen op die hen overkwamen zonder instructies om zich op positieve of negatieve gebeurtenissen te concentreren.

Degenen die de lijst bijhielden van waar ze dankbaar voor waren, voelden zich beter over hun leven en waren ook optimistischer. Ook gaf deze groep aan meer te bewegen en minder lichamelijke klachten te hebben.

In het artikel uit 2003 herhaalde Emmons een zeer gelijkaardige studie als de beschreven studie, waarbij hij bevestigt dat het effect op geluk rechtstreeks verband lijkt te houden met niveaus van dankbaarheid. Zijn studie uit 2003 wordt afgesloten met een experiment waarbij hij deelnemers rekruteerde met neuromusculaire aandoeningen, niet-levensbedreigend maar ernstig invaliderend en gerelateerd aan hoge niveaus van chronische pijn. Over een periode van 21 dagen vertoonden een groep die opsomde waarvoor ze dankbaar waren en een groep die opdracht kreeg om over dagelijkse levenservaringen te schrijven, opnieuw grote verschillen tussen groepen. Degenen in de dankbaarheidsgroep waren veel optimistischer – maar misschien nog belangrijker – ze hadden een betere kwaliteit en kwantiteit van de slaap.

De cynicus in mij vindt dit bijna te mooi om waar te zijn. Maar het werk van Emmon is zeer overtuigend. En elke recensie van de populairste onderwerpen in de wetenschap zal herhaaldelijk melding maken van de positieve effecten van emoties zoals dankbaarheid en van pro-sociaal gedrag. Er moet nog veel worden gedaan om de mechanismen vast te stellen waarmee dankbaarheid emoties kan veranderen en de gezondheid kan verbeteren. Maar als ik een gokker was, zou ik zeggen dat het het proberen waard is. Als iemand anders het ook probeert, houd me dan op de hoogte over hoe het gaat.